Wprowadzenie do anty-filozofii

Joanna Gilewicz przekłada myśli Borisa Groysa, który analizuje historię filozofii, zwracając uwagę na współczesne dylematy związane z prawdą. W jego ujęciu, dzisiejszy człowiek często styka się z dwoma przeciwstawnymi poglądami: z jednej strony twierdzi się, że "nie istnieje żadna prawda", z drugiej natomiast, że "istnieje zbyt wiele prawd". Filozofowie, którzy chcieli zmienić ten status quo, widzieli w radykalnej przemianie świata i ludzi jedyną drogę, aby prawda mogła się ujawnić w sposób naturalny. Groys wprowadza pojęcie antyfilozofii, które przybliża do anty-sztuki i opisuje ten fenomen w kontekście fenomenologicznym, dając przestrzeń na eksperymentowanie z różnymi sposobami życia.

Tradycyjna filozofia w swoim dążeniu do prawdy odkrywała jedynie różnorodne, często sprzeczne ze sobą, wersje prawdy. W XIX wieku myśliciele tacy jak Marks, Nietzsche i Derrida przyjęli nowe podejście: zamiast krytykować prawdy proponowane przez ich poprzedników, stworzyli własne wizje prawdy, które wyrażali z nieugiętą stanowczością. Dzięki temu narodziła się antyfilozofia, jak twierdzi Groys, będąca wyrazem współczesnego spojrzenia na prawdę. Jego dzieło przedstawia sylwetki znanych antyfilozofów, takich jak Kierkegaard czy Heidegger, ukazując ich myśli jako część wspólnego intelektualnego nurtu. Ta książka stanowi nie tylko dokumentację rozwoju filozofii specyficznego rodzaju, ale także wprowadzenie do myślenia adekwatnego do współczesnych czasów.

Książka należy do serii Terminus, tom 57.