Wiek imperium. 1875-1914

W okresie prosperity i kryzysu gospodarczego oraz społecznych niepokojów Europa przeżywała czas wielkich kontrastów. W tym czasie burżuazja osiągnęła szczyt swojej potęgi, a socjaliści zdobywali coraz większe wpływy, odnosząc sukcesy w parlamentach. To był także czas ogromnego spokoju, jednak pełnego napięć na arenie międzynarodowej. Nauka dokonywała triumfalnych postępów, choć same środowiska naukowe zmagały się z rosnącymi wątpliwościami. Z jednej strony zmagania Nietzschego z niepokojem, z drugiej zimna pewność Lenina - te sprzeczności doskonale oddają istotę „Wieku imperium”. Czas belle époque, choć pełen blasku, ostatecznie zapowiadał klęskę, która przyszła wraz z latem 1914 roku. Dzieło „Wiek imperium” to finał monumentalnej trylogii Erica Hobsbawma, która skupia się na historii „długiego XIX wieku”. Autor z niezwykłą precyzją i barwnością przedstawia obraz ostatnich dekad dziewiętnastego stulecia, ukazując, jakie dziedzictwo pozostawił nam ten okres. Blaski i cienie belle époque wpływają również na współczesny świat, w którym żyjemy.