Wczesnoromantyczna balladomania w Polsce. Zjawisko, historia, oddziaływanie

Balladomania doby wczesnoromantycznej, która osiągnęła swoje apogeum w latach dwudziestych XIX wieku, stanowiła zjawisko niecodzienne i znaczące w polskiej literaturze. Było to prawdopodobnie pierwsze takie zjawisko, gdzie jeden gatunek literacki zyskał tak ogromną popularność, co z kolei spowodowało istotne zmiany na ówczesnym rynku literackim. Balladomania przyczyniła się do tworzenia nowych inicjatyw wydawniczych, powstawania grup literackich, a także nowych czasopism i almanachów. Dzięki niej wzrosło również znaczenie krytyki literackiej i nawiązały się nowe, bardziej partnerskie relacje między autorami a ich odbiorcami.

W książce „Wczesnoromantyczna balladomania w Polsce” opisane są dzieje tego fenomenu przed powstaniem listopadowym (1822–1830), a podejście do tematu łączy historię i socjologię literatury. Agnieszka Sienicka, doktor nauk humanistycznych, specjalizuje się w badaniach nad historią polskiego romantyzmu, krytyką literacką tego okresu, jak również literackimi modami, fantastyką i czasopiśmiennictwem. Obecnie pracuje nad antologią ballad z tego czasu. Jest autorką licznych artykułów naukowych i współorganizatorką wielu konferencji literackich.

Balladomania odegrała wieloaspektową rolę w literaturze, stanowiąc istotny element przełomu romantycznego w Polsce. Z jej pomocą zrealizowano liczne działania, które ukształtowały współczesne środowisko literackie.