Ty, krwawe dzieciństwo

Co by było, gdyby nasze dzieciństwo wciąż trwało pod powierzchnią teraźniejszości? Michele Mari w swojej książce tworzy mityczny świat wspomnień, w którym relikty dawnej fascynacji i lęków dzieciństwa łączą się w melancholijną opowieść. Autor, z wyczuciem balansując między goryczą a nostalgią, rekonstruuje fragmenty przeszłości niczym widmowe puzzle, starając się zebrać to, co wydaje się utracone.

Michele Mari, wybitny włoski pisarz, przedstawia dziecięce zachwyty i obawy, pierwsze kontakty z literaturą, radości i obrzydzenia związane z czytaniem komiksów pełnych potworów oraz emocje wywoływane wzruszającymi żołnierskimi pieśniami. To erudycyjne dzieło pokazuje dorosłego człowieka na pogorzelisku własnego dzieciństwa, który z czułością próbuje odtworzyć minione chwile.

W przeciwieństwie do mdławych i niezapadających w pamięć wspomnień, które zostawia po sobie rozmoczona magdalenka, Mari w swoich opowieściach odwiedza głębiny neurotycznej pamięci, pełnej zaskakujących i osobistych doświadczeń, takich jak ulubione komiksy czy morskie powieści. To, co kształtowało dziecięcą wyobraźnię, staje się fundamentem dorosłych pasji, nawet jeśli namiętności z dzieciństwa, jak zachwyt nad zabawkowym samochodzikiem Mercury, trudno jest odtworzyć w pełni w dojrzałym życiu. Mari zbiera te dziecinne wizje jak tysiące puzzli ułożonych wraz z matką i zachęca czytelnika, by nigdy nie wypuszczał z rąk tego, co kochał choćby przez chwilę.

Świat, który przedstawia Mari, to zakamarki wspomnień, gdzie potwory żyją obok dobrotliwych bogów, a literatura renesansowa współistnieje z klasyką science fiction. Jest to miejsce, w którym pisanie staje się formą ucieczki od codzienności, a nie karą. Mari to pisarz, który potrafi przełożyć swoje obsesje na słowa, tworząc opowieści nasycone własnymi fascynacjami.

Mariego mitologia wywodzi się z romantyzmu, nawet jeśli najdalsze zakątki świata odwiedza oczami wyobraźni ze swojej biblioteki. Podziwia mrok przerywany światłem inwencji, dzięki czemu jego teksty rozbrzmiewają echem literackich głosów. Według Mario Barneghi, jeśli dorastanie to czas iluzji i cierpień, dzieciństwo – odzyskane lub stracone – stanowi epopeję odniesionych ran.