Trzynaście zagadek

„Trzynaście zagadek” to zbiór krótkich opowiadań detektywistycznych, w których panna Marple rozwiązuje kolejne tajemnicze sprawy, głównie dzięki swojej spostrzegawczości i znajomości ludzkiej natury. Całość spięta jest klamrą Klubu Wtorkowych Spotkań, czyli luźnych spotkań towarzyskich, podczas których goście opowiadają o zagadkach kryminalnych z życia, a starsza pani rozwiązuje je z miejsca, zwykle zaskakując wszystkich swoją przenikliwością. Wystarcza jej doświadczenie w obserwowaniu sąsiadów i rozumienie ludzkiej natury.
Każda historia to osobna miniatura znajdziemy tu morderstwa, zniknięcia, oszustwa i zdrady. Tło stanowią angielskie dworki, salony, pensjonaty, domy pełne tajemnic i pozornie zwyczajni ludzie z sekretem. Największą siłą zbioru jest sama panna Marple - z pozoru niepozorna, ale zawsze celnie punktuje ludzkie słabości.

Lubię pióro Agathy Christie za lekkość i klarowność, a ten zbiór pokazuje jej talent w skondensowanej formie. To nie jest książka trzymająca w napięciu jak thriller, ale taka, która daje satysfakcję umysłowej układanki. Każda zagadka jest inna, ale mają one wspólny klimat - stonowany, inteligentny i z subtelnym humorem. Choć czytane jedno po drugim mogą wydać się nieco schematyczne, to w rozsądnych odstępach - jako drobne, detektywistyczne łamigówki potrafią naprawdę urzec i sprawić sporo przyjemności.
To nie jest książka, która wbija w fotel, ale taka, która otula. Inteligentna, sprytna, z klimatem. Czytałam ją z uśmiechem, podziwem dla kunsztu Christie i pewnym rozczuleniem dla panny Marple.
Niby to opowieść o zbrodniach, a jednak zostawia po sobie lekkość i wdzięk.