Trzecie imperium

Pierwsze polskie wydanie książki Arthura Moellera van den Brucka "Das dritte Reich" z 1923 roku, stanowi istotny manifest rewolucji konserwatywnej w Niemczech. Na kartach tej publikacji autor krytykuje liberalizm, komunizm oraz powojenny porządek polityczny w Europie, który zaprojektowali zwycięzcy I wojny światowej. Książka oferuje głęboką analizę historyczną Niemiec na tle kulturowej panoramy Europy i wskazuje alternatywną ścieżkę rozwoju dla Niemiec, niezależną zarówno od kierunku obranego przez Republikę Weimarską, jak i od drogi, którą podążyły Niemcy w latach 30. XX wieku.

Zgodnie z Moellerem van den Bruckiem, konserwatyzm to idea głęboko związana z korzeniami człowieka. Tkwi w naszej naturze wieczny element, do którego zawsze powinniśmy wracać, szczególnie gdy rozwój zostaje zatrzymany lub zboczy z kursu. Gdy ludzie działają wbrew sobie, często na nowo odkrywają potrzebę powrotu do tej niezmiennej esencji.

Autor zwraca uwagę, że na Zachodzie liberalizm staje się wszechobecnym elementem politycznych programów. Zarówno radykałowie, klerykałowie, jak i francuscy socjaliści oraz rojaliści, a także wigowie i torysi z Anglii przyjmują liberalne idee. Istnieje jednak różnica między tymi, którzy szczerze wierzą w liberalne wartości, a tymi, którzy korzystają z nich w złej wierze. Wszystkie partie pragną zachować zalety bycia liberalnym, nawet jeśli pojęcie wolności łączy się z różnymi formami zniewolenia i nietolerancji.

W odróżnieniu od konserwatyzmu, który buduje na sile ludzkiego ducha, liberalizm, według autora, wykorzystuje ludzkie słabości. Próbuje zrozumieć sposób, w jaki te słabości mogą stać się siłą, co rodzi paradoksalną sytuację.

Moeller van den Bruck zauważa także, że Niemców ogarnęło swoiste szaleństwo naśladowania idei i instytucji Zachodu, jakby tylko poprzez ich przyjęcie mogli uczestniczyć w cywilizacyjnej historii jako równorzędni partnerzy w kręgu rozwiniętych narodów.