Tarcze z pajęczyny

Zbigniew Chojnowski w swojej książce kontynuuje tradycję polskiej aforystyki, która w ostatnim czasie nieco osłabła. Jego twórczość jest nieoceniona, szczególnie teraz, gdy taka forma wypowiedzi staje się coraz rzadsza. Wojciech Kudyba docenia wysiłek autora w ochronie tych wartościowych tradycji.

Tarcze z pajęczyny nie są jedynie podręcznikiem poetyki, lecz raczej źródłem inspiracji. Anna Legeżyńska wskazuje, że zdania są skonstruowane w taki sposób, aby pobudzały czytelnika do refleksji nad istotnymi kwestiami życiowymi.

Zapiski Chojnowskiego charakteryzują się paradoksem, humorem i różnorodnością komizmu. Jak zauważa Maciej Urbanowski, razem tworzą one przestrzeń dla literatury jako oazy smaku, wolności i duchowości w obecnych, niesprzyjających czasach.

Książka ta zachęca do interakcji, pozwalając odbiorcy na własną interpretację i dialog z tekstem. Katarzyna Wądolny-Tatar podkreśla, że w dorobku Zbigniewa Chojnowskiego szczególnie wyróżnia się jego umiejętność tworzenia zwięzłych, artystyczno-filozoficznych form.