Tarapaty

Twórczość Bartosza Sadulskiego zawarta w "Tarapatach" dostarcza fascynującej analizy życia z utratą i podejmuje próbę zrozumienia skomplikowanej natury pamięci o stracie. Autor przemawia do czytelników, dzieląc się chwilami zdziwienia, kiedy świat, choć wydaje się stracony, trwa nadal, przypominając o nieuchronności tego, co jest. Poprzez doświadczenie śmierci matki, rozpad związku oraz fragmenty wspomnień, które potrafią ranić, Sadulski pokazuje, że ból potrafi stać się cenną lekcją.

Jego dzieło, zanurzone w ironią i urokiem, pokazuje, jak ulotne są granice między obecnością a nieobecnością. W ramach narracji pojawiają się gesty, które nadają całości głęboką emocjonalną wartość, z subtelnym ostrzem ironii, które autor zgrabnie od czasu do czasu odsłania. "Tarapaty" to swego rodzaju schron zbudowany z wierszy, a jednocześnie miejsce, w którym nie zawsze można odnaleźć poszukiwane odpowiedzi.

Sadulski zachęca do pogodzenia się z utraconą rzeczywistością i wypowiedzenia tego, co stracone. Czasem trzeba rzucić kamieniem w rzekę, zaznaczyć swój sprzeciw i wyrazić gniew, gdy idziemy przez żałobę. Pod koniec dnia, pozostaje zrozumienie, że przechodzenie przez stratę nigdy nie jest proste ani bez bólu.