Tango

Ona i on, owiani muzyką tańca, z falującą atmosferą miłości – zarówno tej głębokiej, jak i cielesnej. W tej książce, miłość staje się swoistą sztuką, podobnie jak taniec, który nie zna ograniczeń. W tle pobrzmiewają rodzinne opowieści – mroczne, prawdziwe, pełne szczerości i autentyczności. Czy to literacki dokument? Nie, „Tango” nie jest iluzją ani kliszą. To miejsce, gdzie literackie uniesienia i emocje wibrują niczym wulkan, pełne niespodziewanych przygód intelektualnych, sięgających ponad standardowe ramy nauki czy sztuki. W tej książce znajdziemy zaskakujące połączenia – jak sesja dla „Vogue’a” na lodowcu czy fenomenalny teatralny występ maturzystów. Choć w opowieściach dokumentalnych lub telewizyjnych serialach byłoby to nieprawdopodobne, w „Tangu” nie ma takich ograniczeń. To nie jest nadmiar – to bogactwo sensów i wielość interpretacji. Książka prowadzi nas przez taniec pełen emocji, bez monotonnych przejść, jak w każdej wartościowej literaturze. Duch Szekspira jest tu obecny, lecz autor „Tanga” oferuje nowe spojrzenie, które ożywia nie tylko postaci dramatu, ale także u czytelnika na nowo rozbudza miłość do książek. Nawet jeśli nie znamy kroków tanga, czytanie tej powieści staje się koniecznością intelektualną i przyjemnością. Alski udowadnia, że literatura może być zarówno głęboka, jak i pasjonująca. Nie zwlekajmy. Wejdźmy na parkiet literackiego tańca.