Tamara, siostra wulkanu

Powieść "Tamara, siostra wulkanu" opowiada prawdziwą historię życia utalentowanej malarki Tamary Łempickiej. Jest to kontynuacja jej losów, które po raz pierwszy przedstawiono w książce "Ja, Tamara", wydanej w 2020 roku. Na kilka miesięcy przed rozpoczęciem II wojny światowej, Tamara, znana paryska artystka, wsiada na transatlantyk, aby wyruszyć do Ameryki. Jednak kraj, który wydał na świat takich artystów jak Jackson Pollock, nie przyjmuje jej z otwartymi ramionami. Styl art déco, z którego Łempicka słynęła, nie znajduje zrozumienia ani uznania w artystycznym krajobrazie USA.

Z rozczarowaniem w sercu opuszcza Nowy Jork i w 1940 roku wprowadza się do Hollywood razem z mężem. Tam, choć obwieszona biżuterią i pokładająca nadzieje na zdobycie sławy, zostaje zignorowana przez wpływowe środowisko artystyczne. Niedoceniana i pełna poczucia odrzucenia, wyrusza w podróż do zniszczonej wojną Europy, co pogłębia jej depresję i jeszcze bardziej zwiększa poczucie nieprzynależności. Europa, która niegdyś była jej domem, zmieniała się nie do poznania, a i Stany Zjednoczone nie stały się dla niej nigdy miejscem bliskim sercu.

W końcu Tamara postanawia osiąść w Meksyku, u podnóża majestatycznego wulkanu Popocatépetl. To tam odnajduje przyjaciela w postaci młodego meksykańskiego rzeźbiarza o imieniu Pablo. Jej życia upływa w spokoju, aż do momentu, gdy na kilka lat przed śmiercią zostaje ponownie odkryta. Jej wystawa w Galerie Luxembourg w Paryżu w 1973 roku staje się ogromnym sukcesem i międzynarodową sensacją, pozwalając Tamarze Łempickiej zajaśnieć na nowo w świecie sztuki.