Szybkość, pośpiech, kompresja

Książka oferuje dogłębną analizę jednego z kluczowych tematów w poezji Krystyny Miłobędzkiej, jakim jest pośpiech oraz związany z nim impuls do uchwycenia chwili i spontaniczny pęd. Nowatorskie podejście polega na badaniu tego motywu nie tylko w kontekście poezji konkretnej i lingwistycznej, lecz także w szerszym sensie współczesnej kultury, gdzie pośpiech postrzegany jest jako symptom współczesności. Podstawą tej analizy jest założenie, że sposób, w jaki postrzegamy czas, zmieniony przez kulturowe przyspieszenie, oddziałuje na utwory poetów, nawet tych, którzy zdają się nie być zainteresowani zmianami cywilizacyjnymi.

Połączenia między estetyką awangardy XX wieku a neoawangardową twórczością Miłobędzkiej są głęboko eksplorowane, zwłaszcza w kontekście jej krytycznego podejścia do takich ruchów jak futuryści czy Awangarda Krakowska, które fascynowały się szybkością i wzywały do „skoku w teraz”. Równocześnie autor książki odnosi się do poezji Wisławy Szymborskiej i Urszuli Kozioł, by jeszcze bardziej wzbogacić kontekst interpretacyjny. Szczególną uwagę poświęca się poetyckim eksperymentom z czasem: jego relatywizacji, kondensacji, zastępowaniu przestrzeni, oraz przekształcaniu go w różnorodne formy. Miłobędzka wielokrotnie tematyzuje pośpiech, czyniąc go fundamentem swojej poetyki, co ujawnia się w bogactwie artystycznych środków przyczyniających się do tworzenia efektu szybkości. W efekcie można mówić o szczegółowo opracowanej „poetyce przyśpieszenia”, obecnej we wszystkich warstwach jej poezji.