Świadomi rodzice

Kiedy rodzice angażują się w naukę obok swoich dzieci i otwierają się na ich potrzeby, koncepcje takie jak władza, kontrola czy dominacja tracą na znaczeniu, stając się drugorzędnymi wobec celu kultywowania życzliwości oraz duchowego partnerstwa. Niestety, niektórzy rodzice nieświadomie przekazują swoim dzieciom bagaż psychiczny i emocjonalne rany z przeszłości, mimo że nie mają takich intencji. Wiele tradycyjnych poradników dotyczących wychowania dzieci koncentruje się na metodach kontrolowania ich zachowania oraz na czasowych rozwiązaniach problemów, które mają pomóc w trudnych sytuacjach. Dr Shefali Tsabary oferuje inne podejście do rodzicielstwa. Uważa ona, że dzieci działają jak lustra, odbijające dawno zapomniane aspekty osobowości swoich rodziców. Rodzic, który jest gotowy zajrzeć w to lustro, zyskuje szansę na odkrycie pełniejszej wersji siebie. Książka odpowiada na wiele kluczowych pytań, takich jak: dlaczego większość rodziców zaczyna od nieświadomego rodzicielstwa i jak dochodzi do transformacji w świadomego rodzica; dlaczego, aby nawiązać prawdziwy kontakt z dzieckiem, najpierw trzeba połączyć się z samym sobą; jakie konsekwencje dla dzieci niesie brak świadomości u rodziców; oraz jak osiągnąć autentyczną więź z dzieckiem i budować głębokie relacje w rodzinie. Dodatkowo, książka eksploruje temat duchowej roli, jaką pełni posiadanie dzieci, i wyjaśnia, jak mogą one wpłynąć na przebudzenie dorosłego. Autor podejmuje także kwestie związane z uwalnianiem dzieci od potrzeby uznania, zrozumieniem, czy akceptacja jest równoznaczna z biernością, a także jak dzieci pomagają dorosłym dojrzewać. Nie zapominając o ważnych aspektach, porusza też temat konfrontacji z własną reaktywnością, integracji indywidualnego bólu i radzenia sobie z cierpieniem dziecka, zaufania wobec życia, przyciągania okoliczności oraz istotnych lekcji życiowych dla rodziców na różnych etapach rozwoju dziecka. Zachęca też do przemyślenia naszego lęku przed teraźniejszością, cieszenia się zwyczajnością dzieci, ustalania odpowiednich oczekiwań, korzystania z wdzięczności jako narzędzia wychowawczego i wartościowania zachowania w kontekście osoby.