Strach. Opowiadania kresowe

Wszystkie podobieństwa między nazwami, nazwiskami a postaciami do rzeczywistych są przypadkowe. Niemniej, opowiedziane zdarzenia są autentyczne i rzeczywiście miały miejsce.

***

Główna postać, określana tu jako "najważniejszy Ukrainiec", postanowiła symbolicznie odrzucić przynależność mundurową. Kolejno wrzucał do czarnej otchłani elementy swojego stroju - spodnie, bluzę, a na końcu czapkę. Zanim jednak umieścił czapkę w dziurze, zerwał z niej orzełka, na którego splunął, rzucając go na ziemię. Wkrótce jego towarzysze, z wściekłością na twarzach, zaczęli gnieść go butami, aż w końcu zdeptany symbol znalazł się w dole, podczas gdy oni jedynie kpiąco się uśmiechali.

***

Księdza zmuszono, by twarzą do ziemi poddawał się kolejnym upokorzeniom; na plecach wycięto mu dużą polską flagę. "Na kolor czerwony krwi nie zabraknie," szydzili oprawcy. Podczas gdy dziewczyny rzeźbiły skórę, mężczyźni przekazywali sobie butelkę samogonu, pijąc z niej po każdym cięciu i bijąc brawo. Ksiądz krwawił obficie. Gdy dzieło było już ukończone, podnieśli go i przybili gwoździami do starych drzwi nieopodal. Chociaż ksiądz szeptał coś w gorączkowym stanie i parokrotnie się poruszył, w końcu zamilkł, jedynie jego usta poruszały się bezgłośnie. Następnie drzwi wraz z jego ciałem umieszczono na pustym placu, gdzie na ułożonych wokół drzwiach suchych gałęziach, polan i chrustach rozpalono ogień. Gdy płomienie zaczęły trawić drzwi, rozległa się muzyka akordeonu, a dziewczęta rozpoczęły dynamiczny taniec wokół płonącego ciała duchownego. W chwili, gdy płomienie zdołały pochłonąć drzwi, spośród ognia wyłoniło się nagie ramię księdza, który w powietrzu wykonał znak krzyża, osłupiając tańczące kobiety.