Średniowieczne sztuki walki

Szanowny Czytelniku! Przekazujemy w Twoje ręce jedno z najbardziej fascynujących źródeł średniowiecznych, które podejmuje temat tajników ówczesnych sztuk walki. Traktat szermierczy, przypisywany niemieckiemu autorowi Peterowi von Danzig, jest zbiorem nauk wybitnych mistrzów tej dziedziny: Johannesa Liechtenauera, Martina Hundsfelda, Andreasa Liegnitzera, Otta Żyda oraz samego Petera. Dokument zawiera bogactwo metod walki, zarówno pieszo, jak i konno, w zbroi i bez, z zastosowaniem szerokiego wachlarza broni — od sztyletu po kopię. Wysoce rozwinięte techniki walki wręcz ukazują, jak skomplikowane i fascynujące były wówczas sposoby oraz okoliczności rywalizacji między wojownikami.

Opisane techniki miały zastosowanie w różnych sytuacjach, takich jak pojedynki sądowe, bitwy, czy potyczki, ale mogły również służyć do samoobrony w przypadku napadu lub bójki. Traktat z XV wieku, przypisywany Peterowi von Danzig, wciąż przedstawia sztukę walki w jej bardziej pragmatycznej formie, zanim przekształciła się w rozrywkową aktywność mieszczan w trakcie pokazów zwanych szkołami szermierczymi (fechtschule). Warto zaznaczyć, że prezentowane w nim metody walki są reprezentatywne dla tego okresu, nie tylko w kręgach niemieckojęzycznych, lecz również w innych kulturach, w tym prawdopodobnie na obszarze Unii polsko-litewskiej.