Społeczność arabska w Polsce. Stara i nowa diaspora

Po II wojnie światowej i przed rokiem 1989 do Polski zaczęli przybywać Arabowie, którzy stanowili jedną z pierwszych fal imigrantów spoza Europy. Ich przyjazdy były możliwe dzięki dwustronnym umowom między Polską a krajami arabskimi z obozu socjalistycznego, pozwalającym na podjęcie studiów w Polsce. Przez ponad 45 lat arabscy mieszkańcy uczestniczyli w ważnych dla Polski przemianach, w tym w kształtowaniu polityki migracyjnej oraz stopniowej integracji. Niestety, nie doczekali się dotąd dokładnej analizy, jak choćby inne mniejszości w Polsce.

Niniejsza publikacja jest próbą wypełnienia tej luki, oferując wgląd w doświadczenia i postawy arabskiej diaspory wobec transformacji polskiego społeczeństwa, a także opisując procesy migracyjne oraz interakcje z Polakami i w ramach samej diaspory. Książka ukazuje różnorodność świata arabskiego, jego historię oraz współczesną specyfikę, podkreślając, że często postrzegany jako jednorodny monolit, jest w rzeczywistości niezwykle złożony. Tło badań socjologicznych stanowi krótki przegląd relacji i powiązań między światem arabskim a Polską.

Dzięki lekturze książki czytelnik poznaje społeczność imigrancką, w której dominują mężczyźni i która, mimo swojej niewidoczności w społeczeństwie, często staje się tematem publicznych dyskusji, niestety nierzadko negatywnych. Często krzywdzące postrzeganie Arabów w Polsce wynika z negatywnych stereotypów związanych z wydarzeniami poza granicami kraju. Autor przedstawia opinie społeczności arabskiej na temat polskiej transformacji ustrojowej, polityki migracyjnej oraz potencjalnego modelu wielokulturowej Polski, porównując nastawienia zarówno starej i nowej diaspory, jak i polskich oraz arabskich respondentów. W książce zawarto także refleksje na temat codziennych trudności i interakcji, z uwzględnieniem indywidualnych historii, które kryją się za terminami takimi jak „respondent”, „imigrant” czy „cudzoziemiec”.

Dr Mustafa Switat, autor książki, ukończył Międzywydziałowe Środowiskowe Studia Doktoranckie na Uniwersytecie Warszawskim oraz posiada dyplom magistra psychologii Uniwersytetu Palackého. Specjalizuje się w socjologii migracji, historii, procesach globalizacyjnych oraz wielokulturowości. Jego dorobek naukowy obejmuje też zagadnienia z transferu kulturowego i psychologii klinicznej.