Splątana chwała. Utkane królestwo. Tom 3

Gdy zaczynałam czytać miałam dość mieszane uczucia ale im dalej tym przepadłam. Tom pierwszy to ewidentnie wprowadzenie do większej serii. Główna bohaterka dopiero się odnajduję, a jej relacja z Kamranem mimo, że była poprawna to nie porwała mnie tak jak w przypadku Dotknij mnie.

Ale gdy tylko na scenie pojawił się Cyrus po prostu serce mi stanęło i ja już wiedziałam, że to jest to. Układ który jej zaproponował stał się początkiem zupelnie nowej historii i ja po prostu przepadłam.

Te książki są pełne niesamowitej magii ale też przeze mnie uwielbianych intryg politycznych. W tym świecie i z tymi bohaterami po prostu czułam się jak ryba w wodzie. To była wręcz wspaniała przygoda pełna zwrotów akcji, które dostarczały całej gamy przeróżnych emocji.

Trzeci tom okazał się jeszcze bardziej rewelacyjny. Dało się jeszcze bardziej odczuć trójkąt miłosny, który się stworzył jednak mimo wszystko odkąd pojawił się Cyrus byłam w jego team a gdy pojawiły się nowe informacje na jego temat to moja sympatia i współczucie do niego tylko wzrosły.

Ta seria jest wspaniała, ten klimat jest po prostu magiczny. Wciąż uważam, że nie jest to aż tak dobra seria jak Dotknij mnie, ale jest i tak rewelacyjna i zasłużyła na te wszystkie zachwyty.

Splątana chwała jest trzecią częścią z serii książek Utkanego Królestwa od Tahereh Mafi i jestem w niej zakochana równie mocno co w poprzednich częściach.

Sama fabuła była ciekawa i bardzo wciągająca. W tym tomie możemy znaleźć wiele wyjaśnień do faktów utrzymywanych w tajemnicy w poprzednich częściach, jednak jednocześnie rodzi ona koleje pytania odnośnie przeszłości bohaterów oraz oczywiście ich przyszłości. Książkę czyta się bardzo przyjemnie, co jest zasługą nie tylko interesującej historii, ale również stylu pisania autorki, która w tej serii używa bardzo ładnego języka pozwalającego jeszcze bardziej wczuć się w klimat wydarzeń.

Niestety bohaterowie drugoplanowi, tacy jak panna Huda, Omid i Dim sprawili, że książka jest dla mnie nieco gorsza. W poważnych momentach za ich pomocą autorka tworzyła komiczne momenty, które nie były zbyt dobrze wplecione w wydarzenia i zamiast tworzyć humorystyczny akcent, który mógłby dać niektórym scenom przyjemniejszy wydźwięk, zupełnie rujnował cały nastrój tworzący daną chwilę.

Najważniejsi bohaterowie - czyli Alizeh i Cyrus dokładnie tak samo jak w poprzednich częściach są intrygującymi bohaterami. Alizeh stara się odnaleźć w sytuacji w jakiej się znalazła. Natomiast Cyrus zdradza coraz więcej swoich tajemnic, jednak nadal pozostawia niedosyt i ciekawość, którą można zaspokoić jedynie sięgając po kolejny tom.

Podsumowując bardzo polecam wam tę książkę, dokładnie tak jak "Utkane królestwo" oraz "Nieskończone nici" i nie mogę się doczekać, aż będę miała możliwość przeczytać czwarty tom.

„Splątana chwała” to 3. tom serii „Utkanego królestwa” i przyznaję, że po 2. tomie, czyli „Nieskończonych niciach” nie miałam pojęcia o co Wam chodzi z tym całym Cyrusem…
ale…
teraz już wiem!

Ten tom był CUDOWNY, aż mam ochotę przeczytać jeszcze raz poprzedni, ponieważ uważam, że teraz z tą wiedzą jaką mam o Cyrusie odebrałabym go dużo lepiej i więcej rzeczy bym zrozumiała.

Nie wiem tylko dlaczego autorka każdy kolejny tom pisze coraz krótszy, bo ta książka skończyła mi się zdecydowanie za szybko. Plus jest taki, że akcja zaczyna się już od samego początku i trwa do końca, może nie jest bardzo dynamiczna, ale jest mocno emocjonalna. Nie mogłam oderwać się od tej historii, ciągle chciałam tylko więcej i więcej.
Ta książka jest przepełniona bólem i to bólem tak opisanym, że rozdzierało mi to serce. Miałam ochotę płakać, krzyczeć, potrząsnąć tymi bohaterami i przytulić Cyrusa..
No bo Cyrus.. ah Cyrus.. teraz wszystko rozumiem, wszystko mi się ułożyło i połączyło w głowie… tak mi go szkoda…

Za to Kamran… tak jak w pierwszym tomie bardzo go lubiłam i mu kibicowałam tak teraz stracił mocno w moich oczach. Jak widać autorka bardzo lubi nam mieszać w głowie i w tym tomie zdecydowanie jej się to udało.
Jest też bardzo pozytywny akcent, Hazan, Pani Huda, Omid i Din sprawiali, że się uśmiechałam i czasem parskałam śmiechem.
Teraz jeszcze bardziej jestem ciekawa dalszych losów tych bohaterów, a do tego DŻINY, więcej dżinów - uwielbiam ten motyw i chcę, żeby został bardziej rozwinięty. 🥹❤️