Śmierć Don Kichota. O nowości w kulturze i literaturze ponowoczesnej

"Śmierć Don Kichota. O nowości w kulturze i literaturze ponowoczesnej" to praca osadzona w tradycji szkoły frankfurckiej, oferująca dogłębną analizę kondycji kultury zachodniej. Jest to refleksja nad kulturą, która nosi znamię tragicznych wydarzeń z okresu II wojny światowej. Autor książki bada zjawiska z połowy XX wieku, które w jego opinii oznaczają koniec jednego z okresów okcydentalnej nowoczesności. Równocześnie dostrzega on moment narodzin kultury naprawdę ponowoczesnej i postmodernistycznej, odrzucając popularną koncepcję, że jest ona jedynie zbiorem cytatów z kultury nowoczesnej. Autor proponuje wizję tej nowej formacji kulturowej jako autonomicznego zjawiska o zasięgu globalnym.

Ronge pisze w sposób, który czyni zrozumiałymi i transparentnymi nawet najbardziej delikatne i skomplikowane kwestie. Młody uczony wykazuje intelektualną odwagę, podejmując pytania, które w dzisiejszej humanistyce były już zadawane. Jego niezależność myśli oraz pasja poszukiwań naukowych i poznawcza ciekawość są wyraźnie widoczne.

W swojej pracy Ronge argumentuje, iż intensywna konsumpcja kultury zachodniej po roku 1989, która umożliwiła pojawienie się nowych form wyrazu i nowych sposobów percepcji rzeczywistości, spowodowała gwałtowny wzrost różnych dyskursów, eksperymentów i prowokacji. Paradoksalnie, postrzegane to było jako wyczerpanie się kultury, będąc jednocześnie jedyną logiczną reakcją na apel Fullera o zjednoczenie ludzkości w celu ocalenia Ziemi, pojmowanej jako Statek Kosmiczny.