Słonimski.

Książka wydana w 2012 roku, w twardej oprawie, liczy 382 strony, a jej format to 17,0x24,5 cm. W jej opisie przytaczane są słowa Słonimskiego: „Złapałem poezję i literaturę, jak łapie się katar czy grypę”, które doskonale oddają jego głęboki entuzjazm do sztuki słowa. Twórczość Aleksandra Słonimskiego była różnorodna i wszechstronna – od poezji, poprzez dramat i prozę, aż po humorystyczne powieści, recenzje czy teksty kabaretowe, w których swobodnie łączył zróżnicowane formy literackie. Początkowo fascynował się malarstwem, ale ostatecznie uległ sztuce pisania, stając się jednym z członków grupy literackiej Skamander. Był znany z dowcipu, błyskotliwej złośliwości i prowokacyjnego stylu, zyskując zarówno oddanych wielbicieli, jak i zagorzałych krytyków. Joanna Kuciel-Frydryszak, posiłkując się bogatymi materiałami archiwalnymi, z których wiele nie było wcześniej publikowanych, rysuje szczegółowy obraz życia poety. Zaczynamy od jego narodzin przy ulicy Niecałej w Warszawie, przez dzieciństwo i młodość spędzoną w znanych stołecznych kawiarniach jak Ziemiańska czy Pod Picadorem. Nieznana droga edukacji Słonimskiego, nigdy nie zakończona otrzymaniem matury, oraz jego burzliwe młodzieńcze przygody zostały przedstawione z przymrużeniem oka. Książka przybliża również jego relacje uczuciowe z Marią Morską, Ireną Baruch oraz późniejszą żoną Janiną Konarską. Szczegółowo przedstawiono też czas jego emigracji oraz trudne powroty do rzeczywistości w Polsce, w której musiał lawirować między różnymi oczekiwaniami i naciskami. W książce pokazano również, jak jego działalność była kontrolowana przez Służbę Bezpieczeństwa oraz jak Władysław Gomułka, na forum publicznym, zmusił go do rozważań nad własną tożsamością narodową.