Sam

Uładzimir Niaklajeu, urodzony w 1946 roku, to ceniony białoruski poeta, który zaliczany jest do czołowych reprezentantów tradycyjnej poezji białoruskiego Odrodzenia. Jego działalność nie ogranicza się jedynie do twórczości literackiej; znany jest również z aktywności publicznej, w tym z kierowania Białoruskim PEN Clubem. W 2010 roku podjął próbę ubiegania się o urząd prezydenta. Niestety, spotkały go brutalne represje - został pobity i zatrzymany, co przyczyniło się do jego późniejszej wieloletniej emigracji. Na przestrzeni lat 2021-2022 mieszkał w Krakowie, będąc stypendystą Instytutu Kultury Willa Decjusza w ramach Międzynarodowej Sieci Miast Schronienia (ICORN).

Tom jego twórczości, zatytułowany „Sam”, jest swoistym podsumowaniem jego literackiej kariery. Zbiór obejmuje poezję tworzoną na przestrzeni pięćdziesięciu lat oraz m.in. „Ostatnie słowo oskarżonego Uładzimira Niaklajeua przed sądem w Mińsku” z dnia 18 maja 2011 roku, będące manifestem jego niewinności i ripostą na zarzuty stawiane przez reżim Łukaszenki.

Centralne znaczenie tytułowego „sam” nawiązuje zarówno do pojedynczego wiersza, jak i całego tomu, a także do nadrzędnej filozofii, którą kieruje się Niaklajeu. Odnosi się to do egzystencjalizmu, który w swej istocie mówi o poszukiwaniu prawdy i wolności. W praktyce prowadzi to często do duchowej izolacji, niezrozumienia, wyobcowania i wygnania.