Rzeka we mnie

Książka "Rzeka we mnie" to zapis prawdziwych doświadczeń kobiety zmagającej się z chorobą psychiczną. Główna bohaterka boryka się z poczuciem rozdwojenia osobowości, cierpi przez wyobcowanie oraz brak zrozumienia ze strony otoczenia. Autorka dzieli się swoimi obawami, pierwszymi sygnałami alarmowymi i obojętnością ludzi, co miało kluczowy wpływ na rozwój jej schorzenia. Pogłębiająca się schizofrenia przejęła kontrolę nad jej życiem, zmuszając ją do opuszczenia rodziny i nasilając myśli samobójcze. W jej wspomnieniach pełno jest zwątpień, niepowodzeń oraz ciągłego poczucia zagubienia, które towarzyszyły jej nawet w okresach remisji. Mimo że udało jej się pokonać chorobę, bohaterka wciąż czuje jej obecność poprzez dystans, jaki odczuwa od znajomych i otoczenia. Zmaga się z utratą poczucia wyjątkowości, które dawała jej faza zaostrzenia choroby, kiedy to czuła i widziała więcej, a nawet nauczyła się współistnieć z psychozą.

Książka jest połączeniem osobistych wyznań i dogłębnej analizy sytuacji osób chorych, które zmagają się z brakiem odpowiedniej diagnozy i leczenia. Główna wartość książki tkwi jednak w dążeniu do zwiększenia świadomości społecznej i przezwyciężenia lęków, gdyż samotność jest jednym z największych przeszkód w powrocie do zdrowia. Autorka przekuwa swoje doświadczenia w motywację do walki nie tylko o siebie, ale i o tych, którzy zostali pozostawieni bez wsparcia, sami zmagając się z własnymi trudnościami. Decyzja o opuszczeniu rodziny i życiu jako osoba bezdomna wydawała się jej wtedy logiczna, będąc oznaką załamania nerwowego. Pisząc o tych doświadczeniach, autorka pokazuje, że wstyd nie jest jedyną możliwą reakcją i że każdy z nas może utracić kontrolę nad własnym umysłem, stając się dla siebie samego kimś obcym.