Rozum wobec chrześcijańskiego. Objawienia Kant, Hegel, Kierkegaard

Heglowska interpretacja istoty chrześcijaństwa pozostaje zagadnieniem skomplikowanym, którego jednoznaczne wyjaśnienie napotyka wiele trudności. W tej analizie skupiamy się na węższym celu. Zakładając, że możliwe jest znaczące odejście od tradycyjnej ortodoksji chrześcijańskiej, w szczególności luterańskiej, zastanawiamy się, czy heglowska filozofia jest w stanie utrzymać koncepcję transcendencji Boga. Jeśli odpowiedź na to pytanie jest twierdząca, to w jaki sposób można ją zdefiniować oraz jak odnosi się ona do pojęcia immanentnej wiedzy o Bogu?

Rodzą się tu pytania o związek między immanencją a transcendencją Boga a ludzką świadomością, a także o poznawalność i niepoznawalność Boga. Zagadnienie to wprowadza nas w temat tajemnicy boskiej natury. Czy w Heglowskiej perspektywie Bóg, objawiający się poprzez religię, faktycznie ujawnia swoje ukryte istnienie? Innymi słowy, czy Bóg zawiera w sobie element tajemnicy, czy raczej jest Bytem, którego całość można w pełni zrozumieć, przynajmniej na poziomie gatunkowym, w dążeniu ludzkości do samowiedzy?

Dodatkowo, zastanawiamy się, czy racjonalne badanie tej transcendentalnej głębi Boga prowadzi do nieskończonego naukowego postępu, a jeśli tak, co to oznacza w kontekście Heglowskiej filozofii. Istotne jest również pytanie, czy w systemie Hegla istnieje miejsce dla niezależnego od skończonego świata istnienia Boga, który jest samoistny i nieograniczony.