Rosjanin to ten, kto kocha brzozy

Główna bohaterka tej wyjątkowej powieści wychowała się w Azerbejdżanie w żydowskiej rodzinie, a po wybuchu wojny o Górski Karabach zmuszona była wyemigrować do Niemiec. Po tragicznej śmierci swojego chłopaka przeniosła się do Izraela, próbując na nowo odnaleźć sens życia. Masza, bo tak się nazywa, jednocześnie czuje się obco i jak u siebie w każdym z tych miejsc. Chociaż swobodnie posługuje się pięcioma językami, często napotyka bariery w zrozumieniu przez innych.

"Rosjanin to ten, kto kocha brzozy" Olgi Grjasnowej to powieść o poszukiwaniu tożsamości w świecie, gdzie granice się zacierają, ale prawdziwego domu wciąż brak. Jest to intensywna i zaskakująca historia generacji, która mimo braku granic, wciąż nie potrafi odnaleźć swojego miejsca. Masza, wnuczka ocalałej z Holocaustu, dorastała w cieniu wojny w Niemczech, kraju ciągle zmagającym się z własną przeszłością.

Autorka portretuje młodość Maszy, Cema i Sama, niepowiązanego krwi więzami rodzeństwa, które stawia czoła strachom i uprzedzeniom otaczającego świata. Ich walka z obcością, którą dostrzegają wokół siebie, jest niezwykle aktualna i pełna głębokiej refleksji.

Grjasnowa z precyzją i wrażliwością opisuje, jak to jest, gdy utrata domu staje się częścią tożsamości. Śledzimy losy bohaterów przemieszczających się z Frankfurtu do Jerozolimy i poznajemy ich próby odnalezienia się w nowej rzeczywistości. Książka przepełniona jest melancholią, a także skłania do refleksji nad tym, co znaczy utrata i ilu domów można nigdy nie mieć.

Opowieść, choć miejscami humorystyczna, jest pełna emocjonalnej głębi i długotrwałego oddziaływania na czytelnika. Grjasnowa stworzyła arcydzieło literatury światowej, które ukazuje obcość jako część bliskości, a samotność jako element codzienności.