Rewolucja Templariuszy. Nieznana karta dwunastowiecznej historii

Zachowało się jedynie dziewięć rękopisów dotyczących początków zakonu templariuszy (1120-1312), które Simonetta Cerrini, historyczka specjalizująca się w tym temacie, analizuje w swojej książce. Każdy z nich opisuje inne aspekty życia codziennego zakonu i przybliża nam sylwetkę jego założyciela, Hugona de Paiens. W 1120 roku postanowił on stworzyć w Ziemi Świętej wspólnotę, która była unikalna na tle ówczesnych zgromadzeń religijnych. Templariusze oferowali dostęp do sfery sacrum bez potrzeby zamykania się w klasztorze, co pozwalało łączyć rolę wojownika z życiem duchowym, nie porzucając przy tym swojego świeckiego statusu.

Zakon ten wyróżniał się także otwartym podejściem do różnorodnych kandydatów oraz rezygnacją z używania wyłącznie łaciny, co było wtedy symbolem elitarności. Promował większą tolerancję i zrozumienie dla innych religii, w tym islamu, czego dowodem była przyjaźń między pierwszymi templariuszami a emirem Osamą.

Simonetta Cerrini badając te historie, ukazuje pionierski i unikalny charakter templariuszy, starając się wykazać, jak rewolucyjnym krokiem było ich założenie. Gdy w XIV wieku templariusze stracili swoje znaczenie w Ziemi Świętej, król Filip IV Piękny doprowadził do aresztowania, sądzenia i skazania na śmierć wielu z nich, co zakończyło dwustuletni okres ich duchowej działalności.

Praca Cerrini rozpoczyna się od przedmowy Alaina Demurgera, znanego mediewisty i eksperta od historii templariuszy. Simonetta Cerrini jest włoską historyczką, piszącą w językach włoskim i francuskim, członkinią Society for the Study of the Crusades and the Latin East, a jej badania nad zakonem cieszą się dużym uznaniem.