Relikwiarz

„Relikwiarz” jest w zasadzie stworzony w tym samym klimacie co jedynka „Relikt”. Mamy do czynienia z wartką mieszkanką kryminału i horroru. W drugiej części jednak Preston z Childem stworzyli mniej przewidywalną fabułę, a atmosfera nowojorskich podziemi robi wrażenia. Jest tajemniczo i nieprzyjemnie. 

Zawsze z dużą radością powracam do rzeczywistości Nowego Jorku, ale w szczególności do Nowego Jorku opisywanego przez Douglasa Prestona i Lincolna Childa. Zapoznają mnie z nowymi miescjami, historią miasta, której zapewne nie znają nawet wieloletni mieszkańcy. Jak na przykład niekończąca się sieć tuneli pod wyspą NY. Niekończące się kilometry opuszczonych tuneli. Z różnych powodów: albo dlatego, że z czasem przestały być używane, albo dlatego, że porzucono projekty wierceń, albo jeszcze coś innego Ale bardziej zaskakujące są tysiące ludzi żyjących pod ziemią w społecznościach na niewyobrażalnych głębokościach. Niektórzy schodzą w dół, by uciec przed okrutnym światem, inni uciekają przed prawem, są tacy, którzy lubią tak żyć i są też straszni ludzie, którzy schodzą dla przyjemności. Tak więc dla głównego bohatera, Pendergasta, ten temat będzie wyzwaniem. Jak bowiem prowadzić dochodzenie w jednym z najbardziej niezbadanych, najciemniejszych, toksycznych i najgłębszych miejsc na świecie, kiedy mieszkańcy są skryci i niekiedy brutalni wobec osób postronnych... a władze i ludność nie postrzegają włóczęgów jako istot ludzkich? 

Oczywiście głównym powodem, dla którego czytam te książki jest Pendergast, któremu wciągnięcie się w historię zajmuje ponad 130 stron, ale którego każda interwencja jest smaczkiem. Uwielbiam tego człowieka i tajemnice, które ze sobą niesie. Tylko jeden rozdział jest napisany z jego punktu widzenia, co czyni go jeszcze bardziej intrygującym.

Akcja „Relikwiarza” rozgrywa się na dwóch klarownie różniących się płaszczyznach: popularnym Manhattanie i znajdującej się pod nim rozległej sieci podziemnych tuneli. Douglas Preston z Childem posuwają się jeszcze dalej, stawiając przeciwko sobie także mieszkańców tych dwóch światów: w pełni zintegrowane społeczeństwo nowojorskie kontra bezdomni, którzy zamieszkują te tunele. „Relikwiarz” eksponuje problemy każdej z tych grup społecznych w odniesieniu do drugiej i bardzo podobała mi się przestrzeń, jaką tworzy do osobistej refleksji nad tymi kwestiami społecznymi.

W sumie, to naprawdę dobra, dostarczająca rozrywki, szybka lektura! Gorąco polecam każdemu, kto szuka ekscytującego kryminału. Mimo, że ma już ponad 20 lat, nie straciła ani trochę blasku. 4,5 gwiazdki!

Zawsze intrygowały mnie książki pisane przez dwóch autorów. Nie jestem pewna, jak koordynują pracę: po jednym rozdziale? jeden ma pomysły, a drugi pisze? Wydaje mi się, że musi to mieć więcej zalet niż wad, bo jeśli jedno z nich utknie w jakimś punkcie fabuły, to zawsze łatwiej wyjść z kłopotów konsultując się z drugim. To, co jest dla mnie oczywiste, to fakt, że duet Preston-Child wspaniale wykonuje swoją pracę. Dobrze się uzupełniają i wiedzą jak napisać bestseller.

Jeśli chodzi o fabułę „Relikwiarza”, to znajdujemy się ponownie w Nowym Jorku. Powieść zaczyna się od pojawienia się w ściekach rzeki dwóch szkieletów, z wyraźnymi zniekształceniami. Wtedy do śledztwa wkraczają starzy znajomi, jak porucznik D'Agosta, Pendergast i Margo Green, kustosz Muzeum Historii Naturalnej. 

„Relikwiarz” jest ciągiem dalszym pierwszego tomu serii i opowiada o szaleństwie, poczuciu winy i egoizmie ludzi, którzy liczą na to, że około 1,5 roku później uda im się osiągnąć wielki sukces. Czy to z produkcją narkotyków, czy też w postaci dziennikarza, dla którego nic nie jest święte, gdy chodzi o zdobycie materiału do swoich artykułów. Podobnie jak w „Relikcie”, tak i w tym bohaterowie skupieni są wokół agenta Pendergasta, ale ten pojawia się dość późno. Nie umniejsza to jednak przyjemności z lektury Prestona i Childa, bo to, co autorzy stopniowo tu ujawniają, jest sporym rozrachunkiem ze społeczeństwem i tym, jak traktuje ono najsłabsze jednostki. I choć „Relikwiarz” wypuszczony został już solidny kawał czasu temu, to jej treść wydaje się nadal bardzo rezonować z aktualnym stanem. 

Uważam, że autorzy bardzo dobrze poprowadzili wątek śledztwa. Wszystkie podane wyjaśnienia, badania, analizy są bardzo dobrze opisane. Poza tym książka opowiada nam o tych tysiącach ludzi, którzy żyją pod ziemią miasta, o tych wszystkich obywatelach, którzy nie mają domu, dachu, pod którym mogliby się schronić, o tak zwanych '”kretach”. Opis tego podziemnego świata zaburzył moje myślenie. Nie wiedziałam, że to możliwe, że pod ziemią Manhattanu może mieszkać tak duża społeczność.

Na koniec pozostaje podkreślić umiejętność autorów do stworzenia skomplikowanej fabuły, pełnej zaskakujących zwrotów akcji, ujawnianych w karkołomnym tempie. Z momentami prawdziwie namacalnego napięcia, w których ogarnia nas groza sytuacji. “Relikwiarz” jest to absolutnie wciągająca lektura! Krótko mówiąc, przepis Prestona i Childa działa wspaniale - suspens, akcja, trochę socjologii i psychologii, i odrobina fantastyki. Seria, którą trzeba nadal czytać.