Rany, których nie widać

Czy faktyczne przeżycie wystarczy, by uznać, że wszystko jest w porządku? Betty, osiemnastoletnia dziewczyna, wraz z matką i starszą siostrą Joy trafiają pewnego dnia do centrum handlowego – wydarzenie to staje się przełomowe w ich życiu. Joy jest świadkiem dramatycznej strzelaniny, w trakcie której napastnik samodzielnie kończy swoje życie, co pozostawia w niej głęboki ślad. W kolejnych miesiącach Joy mierzy się z agorafobią i popada w uzależnienie od narkotyków, podczas gdy ich matka przekształca swój gniew w działania na rzecz ograniczenia dostępu do broni. Betty, pragnąc zgłębić wydarzenia, które zmieniły ich życie, kontaktuje się z Michaelem, bratem zamachowca. Rozwijająca się między nimi przyjaźń przynosi Betty nowe emocje, ale jednocześnie wprowadza napięcia w rodzinne życie, które dochodzą do granic wytrzymałości. Dziewczyna stara się zmierzyć z brutalnością rzeczywistości i zrozumieć, co mogło napędzać tak tragiczną sekwencję zdarzeń i czy istniała możliwość ich uniknięcia. Choć narracja skupia się głównie na Betty, gniew matki i lęki Joy są tak samo namacalne, jak jej głęboka potrzeba poznania przyczyn tych niepokojących wydarzeń.