Ragdoll. William Fawkes. Tom 1

Kiedy sięgnęłam po „Ragdoll”/ „Szmacianą lalkę” autorstwa Daniela Cole'a, spodziewałam się typowej powieści kryminalnej, ale dostałam coś zupełnie innego - mrocznego, pokręconego i przyprawiającego o zawrót głowy. Książkę otwiera groteskowe odkrycie: ciało złożone z części sześciu różnych ofiar, zszyte razem w coś, co media nazywają szmacianą lalką. Te przypominające Frankensteina zwłoki nie są tylko chorym, kreatywnym dziełem sztuki mordercy - to pistolet startowy do głęboko osobistej, szyderczej gry. Od tego momentu wszystko się zaczęło.

Nasz główny detektyw, William „Wolf” Fawkes, nie jest obcy kontrowersjom ani przemocy; niedawno wrócił do służby po zawieszeniu za zaatakowanie podejrzanego. Współpracując ze swoją byłą przyjaciółką i koleżanką, detektyw Emily Baxter, Wolf zanurza się w sprawę Ragdoll, ale jest osobisty zwrot akcji: była żona Wolfa, Andrea, dziennikarka, otrzymuje listę sześciu przyszłych ofiar wraz z planowanym czasem ich śmierci. Ostatnie nazwisko na liście? William Fawkes we własnej osobie.

To, co wyróżnia „Ragdoll”, to sposób, w jaki Daniel Cole ulepszył formułę thrillera dzięki nieubłaganemu tempu i pokręconej, makabrycznej kreatywności zabójstw. Sceny morderstw są niepokojące w sposób, który wciąga cię w chorobliwe serce tajemnicy. Cole'owi udaje się wydobyć mroczny urok metod zabójcy bez nadmiernego gloryfikowania ich, dzięki czemu jest to niewygodne, ale fascynujące.

Jedną z rzeczy, które naprawdę doceniłam, było to, jak Cole wplótł psychologiczne aspekty śledztwa. Wolf jest detektywem walczącym nie tylko z mordercą - walczy z własnymi demonami, swoją reputacją i nieufnością, jaką jego powrót wnosi do wydziału. Odzwierciedla to Baxter, której frustracja nieprzewidywalnym zachowaniem Wolfa i nierozwiązaną historią z nim nadaje jej postaci realistyczną przewagę. Ich dynamika jest prawdziwa, pełna napięcia, niechętnego szacunku i odrobiny goryczy - dokładnie tego, czego można oczekiwać od dwojga ludzi zmuszonych do radzenia sobie zarówno z przyjaźnią, jak i karierą.

Przedstawienie zaangażowania mediów dodaje kolejną warstwę, pokazując, jak sensacja może podsycać chaos. Rola Andrei jako reporterki i byłej żony Wolfa wprowadza moralną szarą strefę, kwestionując, jak daleko dziennikarze mogą się posunąć dla zdobycia informacji. Walka Andrei między obowiązkiem wobec społeczeństwa a wpływem na tych, na których jej zależy, przynosi kilka interesujących pytań dotyczących etyki mediów, nie sprawiając przy tym wrażenia kaznodziejstwa.

W miarę upływu czasu lista się rozwija, presja rośnie, a Cole nie stroni od pokazywania, jak wszyscy - policja, media, członkowie rodziny - zostają uwikłani w psychologiczną grę zabójcy. Każdy zwrot akcji autentycznie mnie zaskakiwał, a gdy już myślałam, że wszystko rozgryzłam, Cole wrzucił kolejny trop. Napięcie nie odpuszcza i chociaż może wydawać się nieco szalone, odzwierciedla wir sprawy poruszającej się z zawrotną prędkością. To tak, jakbyś ty, jako czytelnik, był tak samo zdesperowany jak detektywi, aby być o krok do przodu.

Jest tu zdecydowanie filmowa jakość; cała książka sprawiała wrażenie thrillera kryminalnego o wysokiej stawce, który pochłonęlibyście w jedną noc. Momentami sceny akcji i szybkie przejścia między różnymi punktami widzenia sprawiają wrażenie szybkiego serialu telewizyjnego. Dla mnie dodało to poczucia pilności, chociaż widzę, że niektórzy czytelnicy mogą uznać to karkołomne tempo za nieco denerwujące. Ale jeśli lubisz thrillery, które nie przebierają w środkach, „Ragdoll” cię zachwyci.

Jeśli jesteś fanem mrocznych kryminałów, sprytnych fabuł i nieubłaganego napięcia, „Ragdoll” jest wart każdej chwili. To szorstki, niepokojący debiut, który wciąga makabryczną intrygą i trzyma w napięciu do samego końca. Daniel Cole stworzył emocjonującą jazdę, która jest w równym stopniu niepokojąca i satysfakcjonująca. Zdecydowanie sięgnę po kontynuację - nie ma mowy, żebym w najbliższym czasie odpuściła sobie tę serię.