Przy rodzicach nie parlować. O polskich powrotach z Francji

Dlaczego w takich miastach jak Bolesławiec, Bytom, Gliwice, Zabrze czy w okolicach Wałbrzycha możemy zauważyć wpływy Małej Francji?

W latach 20. XX wieku, na podstawie umowy zawartej między Polską a Francją, setki tysięcy Polaków udało się na emigrację, by znaleźć zatrudnienie w francuskich kopalniach. Po zakończeniu II wojny światowej, Polska - potrzebująca siły roboczej - wezwała swoich obywateli do powrotu. Wielu odpowiedziało na to wezwanie, włącznie z jednym z najbardziej znanych Polaków francuskiego pochodzenia, Edwardem Gierkiem.

Dla Polaków we Francji życie nie było łatwe. Byli traktowani jako obywatele drugiej kategorii, co przejawiało się niższymi zarobkami i często niechętnym traktowaniem. Jednakże to właśnie we Francji Polacy nauczyli się, jak walczyć o swoje prawa, angażować się społecznie oraz doceniać małe radości codziennego życia. Po powrocie do Polski musieli stawić czoła nowym trudnościom i rozczarowaniom, a także zmierzyć się z nieufnością wobec ich "zagranicznych" obyczajów. Ich życie na zawsze zostało podzielone między dwoma ojczyznami.

Aleksandra Suława, zainspirowana historią swojego dziadka urodzonego w Haillicourt, podąża śladami kilkunastu polskich Francuzek i Francuzów, którzy byli świadkami i uczestnikami burzliwych zmian, jakie przechodziła Europa w XX wieku.

"Słodka Francjo, na zawsze pozostaniesz w moim sercu!", śpiewał Charles Trenet pod koniec lat 40. XX wieku. Nie zdawał sobie sprawy, że w tych samych czasach liryki te wyrażały uczucia młodych Polaków urodzonych we Francji - dzieci emigrantów zarobkowych, którzy przybyli do rozbitego wojną kraju swoich rodziców, by przyczynić się do jego odbudowy. Aleksandra Suława w swoim poruszającym, osobistym i skrupulatnym reportażu opowiada o ich pragnieniach, lękach i rozczarowaniach. Jej książka to fascynująca opowieść o polsko-francuskich relacjach w czasach, gdy historia nieustannie zmieniała swoje oblicze." - Piotr Kieżun.