Przed obliczem Króla Rozważania o Eucharystii

Co tak naprawdę dzieje się podczas Mszy Świętej i dlaczego jej uczestnictwo ma kluczowe znaczenie, stanowiąc materię zarówno przykazania Bożego, jak i kościelnego? Co sprawia, że powinniśmy regularnie oddawać się modlitwie osobistej oraz adoracji Najświętszego Sakramentu? Jakie dary Ducha Świętego spływają na nas dzięki tym praktykom, a jakie mogą wynikać zagrożenia, zarówno na poziomie jednostkowym, jak i społecznym, z ich zaniedbania? Refleksje i fragmenty zawarte w tej książce nie tylko pomagają zrozumieć wagę wypełniania określonych zobowiązań religijnych, ale także prowadzą ku istocie katolickiej doktryny i kultu eucharystycznego. „Nie możemy żyć bez niedzieli” – głosili dawni męczennicy za wiarę, podkreślając konieczność regularnego uczestnictwa w Eucharystii, co jest obowiązkiem, ale i prawem człowieka wierzącego, umożliwiając mu stawienie się „przed obliczem Króla”.

Prorok Zachariasz nawołuje Izraelitów do radości i uniesienia (Za 9, 9-10). Król nadchodzi: „Pokorny – jedzie na osiołku” (Za 9, 9), co odnosi się do Jezusa, który wjechał triumfalnie do Jerozolimy (Łk 19, 29-40). Jezus przybył na ziemię z pokorą, zaczynając swe życie w ubogim żłóbku. W podobny sposób przychodzi do nas codziennie, od dwudziestu wieków, w pokornej postaci Hostii. Podczas celebracji eucharystycznej staje się On prawdziwym Ciałem, Krwią, Duszą i Bóstwem. Przyjmujmy tę łagodną obecność z wdzięcznością, adorując Boga za dar Jego Syna, naszego Pana i Zbawiciela. Jak przepowiadał Zachariasz, Król „obwieści pokój narodom” (Za 9, 10). W dniu ustanowienia sakramentu Eucharystii Jezus obiecał uczniom: „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam” (J 14, 27). Eucharystia, którą celebrujemy i adorujemy, to obecność Jezusa Chrystusa. Wypełniając swoją obietnicę, że będzie z nami aż do końca świata (Mt 28, 20), Jezus ofiaruje swój pokój wszystkim, którzy się do Niego zbliżają.