Problem Absolutu w filozofii Arystotelesa

Książka zatytułowana "Problem Absolutu w filozofii Arystotelesa" to unikalna pozycja w polskiej literaturze naukowej, która dogłębnie bada jedno z kluczowych zagadnień w myśli Arystotelesa, czyli jego koncepcję Absolutu. Początkowe części pracy poświęcone są omówieniu przedarystotelesowskich interpretacji Absolutu, które można odnaleźć w jońskiej filozofii przyrody oraz w tradycji parmenidejsko-platońskiej, gdzie Absolut postrzegano jako różnego rodzaju przyczynę: materialną, formalną, sprawczą i wzorcową.

Dalsza część książki analizuje aspekty epistemologiczne i metodologiczne, które są kluczowe dla wartościowego poznania, a także rozważa filozofię fizyki i metafizyki Arystotelesa. Wnikliwie opisuje jego koncepcje kosmosu, ruchu oraz pojęcie bytu jako substancji. Ostatni rozdział poświęcony jest naturze Absolutu oraz jego roli jako przyczyny celowej.

Pozycja ta stanowi wszechstronny przewodnik po najważniejszych ideach filozoficznych Arystotelesa, popularyzując myśl jednego z największych filozofów starożytności. "Problem Absolutu w filozofii Arystotelesa" składa się z czterech rozdziałów, obszernej bibliografii oraz dodatku zawierającego fragment księgi XII Metafizyki Arystotelesa w oryginalnej wersji greckiej z polskim tłumaczeniem, co stanowi cenną pomoc dydaktyczną.