Prawdziwe życie

Nowy tom poezji Adama Zagajewskiego to wyjątkowe dzieło, w którym poeta snuje refleksje wokół przeszłości. Choć znany jest z delikatnej melancholii, tym razem ton ten zyskuje nowy wymiar niepokoju. W utworach poeta eksploruje motywy utraconego dzieciństwa, zniszczonej młodości oraz życia, które zniknęło nie w wyniku upływu czasu, lecz przez większe, kosmiczne katastrofy. Zagajewski wyraża przekonanie, że zbliża się koniec epoki, co wydaje się nieuniknione. Jako antidotum proponuje zachowanie pamięci - zarówno momentów szczęścia i harmonii, jak i zbrodni oraz grzechów przeszłości. Wzywa do czujnego spoglądania na świat, do zapisywania w pamięci piękna i okrucieństwa otoczenia, które zmierza ku nieuchronnemu końcowi, w kontekście stulecia od zakończenia pierwszej wojny światowej.

Wiersz otwierający ten zbiór poświęcony jest rodzicom poety, wskazując na ich ukochane i sokole spojrzenie, które towarzyszy mu podczas refleksji nad życiem i twórczością. Zbiór "Prawdziwe życie" stanowi próbę zebrania doświadczeń, scalania ich oraz nadawania im sensu i nazwy. Poprzez poezję Zagajewski dąży do uchwycenia istoty istnienia oraz jego wartości.