Pragnienie Boga. Opowieść o Matce Teresie

Z takim samym spokojem łagodnie przemierzała boso purpurowy dywan podczas ceremonii wręczenia Nagrody Nobla, jak przebiegała po starych kartonach w kaplicy Misjonarek Miłości. Matka Teresa zaskarbiła sobie szacunek wielu możnych tego świata, mimo iż jej serce i działania skupiały się głównie na biednych z najuboższych. Ta świeża i intensywna narracja o jej życiu jest także głęboko autentycznym świadectwem jej niezłomnej wiary.

W roku 1946 Indie są tłem niezwykłego wydarzenia. W niewielkim pociągu jadącym do Dardżyling, Matka Teresa pogrąża się w modlitwie, oddając swoje życie Jezusowi, który zawsze jej towarzyszy. Nagle jej modlitwa przeistacza się w rozmowę – nie ona mówi do Chrystusa, lecz Chrystus do niej. Słowa zmieniają się w Głos, jasny i niepodważalny, przemawiający prosto do jej duszy.

„Moja maleńka – słyszy – zanieś mnie do potrzebujących w slumsach. Bądź moim światłem! Idź do nich, zanieś mnie do nich. Pragnę tego! Powinnaś porzucić swoje dotychczasowe życie. Pragnę zgromadzenia, którego siostry będą niosły moje światło, nawet na najciemniejsze dno bustees. Pragnę, aby były to zakonnice ubrane jak Hinduski, zdolne do dotarcia do biednych wszędzie, gdzie oni są.”

Zewnętrznie cicho, w duszy Matka Teresa odpowiada po prostu: „Zrobię to, mój Jezu”. A potem następuje cisza Boga – niepokojąca, przeciągająca się, a jednak niosąca głębokie znaczenie. Dlaczego tak długo milczał? Dlaczego ją opuścił?

To przejmująca opowieść o kobiecie, dla której Chrystus stał się wszystkim, tak samo jak ona stała się wszystkim dla najbardziej potrzebujących.