Pozostałe opowiadania

Zbiór dwudziestu siedmiu opowiadań Ernesta Hemingwaya, który pozostawał poza znaną antologią „49 opowiadań”, stanowi ważne uzupełnienie jego twórczości w krótkiej formie. Autor rozważał wydanie nowego zbioru już w 1939 roku, lecz podjęcie pracy nad powieścią „Komu bije dzwon” przerwało te plany, odsuwając inne projekty na bok.

W tej kompilacji znalazły się między innymi teksty dotyczące hiszpańskiej wojny domowej, które ujrzały światło dzienne dopiero po śmierci Hemingwaya. Opowieści te pokazują bohaterów w obliczu wszechobecnej przemocy i śmierci, szukających chwili normalności i oddechu w madryckim barze prowadzonym przez Chicotego. Inne historie rozgrywają się na Kubie i w północnym Michigan, gdzie Hemingway spędził swoje młodzieńcze lata, co sugeruje, że niektóre wątki mogą mieć charakter autobiograficzny. Część opowiadań, osadzona również w Stanach Zjednoczonych, porusza doświadczenia autora jako męża i ojca. Wśród „Pozostałych opowiadań” znajdują się także dwie bajki dla dzieci z 1951 roku oraz sześć opowiadań z cyklu o Nicku Adamsie, zamykając zbiór.

Ten tom potwierdza, że Hemingway, choć jest znany z mistrzowskiego pisania powieści, potrafił również w znakomity sposób tworzyć sugestywne literackie światy w krótkiej formie prozy.