Potargana w miłości. O Agnieszce Osieckiej

Agnieszka Osiecka, postać pełna sprzeczności, często opuszczała centrum uwagi, by znikać na marginesach życia, gdzie umiała dostrzegać ludzkie dramaty. Jej życie, pełne burzliwych miłości i równie częstych rozstań, odzwierciedlało się w emocjonalnych, często melancholijnych tekstach piosenek, które głęboko zakorzeniły się w kulturze. Osiecka tworzyła z niezwykłą łatwością, a jej utwory przekazywały treści, które trafiały do serc wielu słuchaczy.

Ula Ryciak, w swojej błyskotliwej biografii, ujawnia wielowymiarowy obraz artystki - osoby żyjącej według własnych zasad, nieprzystającej do tradycyjnych ról. Choć nie odnajdywała się w typowej roli żony i matki, pozostawała pełna młodzieńczej energii i odwagi, potrafiąc ujmować się za innymi, np. interweniując w sprawie internowanego Janusza Andermana czy wspierając Adama Michnika.

Osiecka lubiła towarzyskie rozmowy, długie wieczory z bliskimi oraz samotne podróże, ceniła spontaniczność i momenty pełne emocji. Unikała fanatyzmu i rutyny, nie przepadała za wejściem w schematy społeczne i nic nie mogło jej bardziej znudzić niż konwencjonalne przemyślenia.

Osiecka pozostaje wyjątkową postacią - osobą, która każde wydarzenie potrafiła obrócić na opak i z każdego, choćby najcięższego tematu, uczynić okazję do żartu. Dziś jej twórczość i osobowość bardziej niż kiedykolwiek wcześniej ukazują, jak bardzo wyprzedzała swoją epokę. Była przykładem dla kobiet dążących do niezależności i umiała pragmatycznie zarządzać swoją karierą artystyczną, równocześnie korzystając z całkowitej wolności. Sama określała swoje życie jako burzliwą powieść pełną przygód, czasem o wątpliwym guście, jednak zawsze fascynującą.