Porzucenie

Powieść, która zafascynowała europejskie społeczeństwo, zasługuje na uwagę ze względu na swoje głębokie korzenie w tradycji literackiej. W Niemczech krytycy podkreślają, że „Porzucenie” jest dziełem, które nawiązuje do dziedzictwa Primo Levego oraz Izaaka Bashevisa Singera. Elisabeth Åsbrink oddaje należne miejsce historii Żydów sefardyjskich w literaturze, tworząc porywającą narrację o miłości i nienawiści, dumie i upokorzeniu oraz o trudnych powrotach i ciągłej wędrówce.

„Porzucenie” przedstawia losy kilku pokoleń przez pryzmat życia trzech kobiet zamieszkujących różne miasta. Ich historie są splecione tajemniczą klątwą milczenia, poczuciem wykluczenia oraz nieobecnością mężczyzn. Powieść ma swoje korzenie w trudnej historii emigracyjnej rodziny autorki. Elisabeth Åsbrink, pragnąc pojąć źródło swojego poczucia izolacji, przyjmuje tożsamość matki Sally, babki Rity oraz alter ego Katherine. Odkrywa, jak ciężar kłamstw, sekretów i tabu jest przekazywany z pokolenia na pokolenie. Przemierzając ścieżki swoich przodków, autorka usiłuje połączyć rodzinę oraz poradzić sobie z własnym bólem poprzez opowieść.

W tej wieloaspektowej powieści Elisabeth Åsbrink skupia się na psychologicznych skutkach porzucenia i wykluczenia kobiet, pokazując, że życie w cieniu ludzkiej nienawiści jest równie bolesne bez względu na to, czy odbywa się w Niemczech, Londynie, na Węgrzech czy w Sztokholmie. Autorka tworzy mocną, niepozostawiającą obojętnym opowieść o osobach rozdzielonych przez los, których łączą więzy krwi, ale których oddala rozrastająca się samotność. Ta książka jest zarówno dokumentem społecznym, jak i literackim dziełem o ogromnej sile wyrazu.