Ponure igraszki

Kornel Makuszyński w "Ponurych igraszkach" z zaskakującą lekkością omawia poważne zagadnienia, używając felietonu jako narzędzia do łagodzenia smutku. Z warszawskich ulic i stoków Zakopanego, za pomocą swojego pióra i gazetowego druku, tworzy pochwałę uśmiechu, który nie neguje bólu, ale pomaga go zrozumieć i złagodzić. To zbiór tekstów, które przypominają o polskim smutku i przekornej terapii radością. Wśród nich są takie tytuły jak "Najpierw ponure", "Kwiaty na grobach", "Rady praktyczne dla młodych i starych", "Igraszki" oraz teksty o Zakopanem. Makuszyński tworzy portrety poetów i ludzi prostych, walczy o czystość języka i podnosi wartość słowa. Książka ta uczy czułości i odwagi, pokazując, że nawet w trudnych chwilach należy dbać o drobne, ale autentyczne momenty szczęścia: uśmiech, dobre słowo czy chwilę zadumy. Styl Makuszyńskiego jest przystępny i pełen ludzkiej ironii, podkreślając, że proste gesty mogą być źródłem prawdziwej radości.