Polaroidy z zagłady

Książka rozpoczyna się od wprowadzenia tematu śmierci, która, gdy przychodzi zbyt wcześnie, powoduje ogromne cierpienie. Jednak co się stanie, jeżeli nadejdzie zbyt późno? W tym kontekście śmierć staje się historią o samotności, a dla bohaterki, Teresy Szulc, samotność jest bardziej niż tylko metaforyczna. Teresa została porzucona przez wszystkich – zarówno przez ludzi, jak i miasta wokół niej. Mimo to, pojawia się pytanie, czy naprawdę jest aż tak samotna, jak się wydaje? Co robić, gdy jest się ostatnim ocalałym człowiekiem – w jej mieście S., w Polsce, a może nawet na całym świecie? W tej sytuacji pozostaje jedynie instynktowna walka o przetrwanie.

Powieść autorstwa Pawła Palińskiego stanowi niezwykle interesujące połączenie różnych elementów kulturowych i popkulturowych. Styl pisarski przypomina realizm McCarthy'ego, ale jest jednocześnie wzbogacony unikalną narracją znaną z World War Z. Zimna obojętność Sartre'a współgra tu z emocjonalnym napięciem i brutalnością znaną z Żywych trupów Kirkmana, a wpływy estetyki Romero splatają się z filozoficznymi ideami Derridy. Żyjemy w świecie, który może być końcem wszystkiego, lecz jednocześnie może zwiastować początek czegoś jeszcze nieznanego.