Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie istnienia

Stanisław Ignacy Witkiewicz, znany jako Witkacy (1885-1939), był twórcą o niebywale szerokim horyzoncie zainteresowań i umiejętności. Zasłynął jako malarz, pisarz, autor powieści takich jak "Nienasycenie" i "Jedyne wyjście", a także dramatów, w tym "Szewcy" oraz "W małym dworku". Był również fotografikiem, teoretykiem teatru i oryginalnym filozofem, nawiązującym w swoich refleksjach do monadologii Leibniza, ale nadając jej zupełnie nowy wymiar. Swoje najważniejsze dzieło filozoficzne opublikował w 1935 roku pod tytułem "Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie istnienia". W tej pracy Witkacy zastępuje leibnizowskie monady koncepcją Istnień Poszczególnych (IP), które są jednocześnie bytem fizycznym i psychologicznym, łączącym ducha z materią. Tajemnica istnienia wg Witkacego polega na jedności w różnorodności oraz nieskończoności obecnej zarówno w małych, jak i wielkich strukturach, przy jednoczesnym ograniczeniu każdej osobnej jednostki. Dla niego zrozumienie świata jako złożonego z tych indywidualnych bytów jest kluczowym zadaniem filozofii.