Poetyka doświadczenia duchowego w liryce Tadeusza Gajcego

Książka ta ukazuje niezwykłą umiejętność łączenia odkrywania i tworzenia w obrębie refleksji humanistycznej. Autor unika odrzucania poprzednich paradygmatów badawczych, zamiast tego włącza ich zmodyfikowane elementy w nowoczesną dyskusję akademicką. Dąży do ustanowienia aksjologicznego porządku, który definiuje istotę człowieczeństwa i odpowiada na kluczowe pytania dotyczące sposobu istnienia człowieka, jego celów i wartości. Rafał Brasse w przekonujący sposób odnosi się do idei zmartwychwstania, zbawienia, wieczności i duchowości, traktując te koncepcje jako fundamentalne inspiracje dla takich poetów jak Gajcy, Wojtyła czy Norwid, a również myślicieli jak Edyta Stein. Szczególne znaczenie w tej pracy ma położenie nacisku na poetykę i estetykę, które podkreślają ponadczasowy charakter liryki Tadeusza „Topora” z pokolenia Kolumbów.

Dzieło Rafała Brassego proponuje nowe spojrzenie na twórczość poetycką reprezentanta pokolenia Kolumbów, która była do tej pory omawiana niesystematycznie i pozostawała w cieniu twórczości Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Autor pokazuje, że takie marginalizowanie stanowi błąd, który należy naprawić, dowodząc głębi i wartości tej poezji. Kluczowym wkładem Brassego w analizę liryki Tadeusza Gajcego jest zastosowanie metody krytyki tematycznej do badań nad duchowością oraz szczegółowe i wartościowe poznawczo analizy symboliki zastosowanej w poezji. Ponadto, styl naukowy Brassego jest jednocześnie rzetelny i przystępny, stanowiąc znakomity przykład krytycznej metody doskonale dopasowanej do omawianego materiału.