Placówki opiekuńczo-wychowawcze

Instytucje opiekuńczo-wychowawcze, znane wcześniej jako domy dziecka, ochronki czy sierocińce, zawsze pełniły rolę wsparcia dla dzieci, które, z różnych przyczyn, nie mogły czasowo mieszkać z własnymi rodzinami. Rola tych placówek, które zajmowały się zarówno wychowaniem, jak i opieką nad dziećmi, ewoluowała wraz z przemianami społecznymi, zmianami w rozumieniu praw i potrzeb dziecka oraz rozwojem polityki społecznej dotyczącej rodzin. Zmiany te odzwierciedlają podejście do dzieci jako pełnoprawnych członków społeczeństwa oraz charakter relacji między rodziną a państwem w kontekście wychowania. Książka omawia historię tych instytucji, analizuje profil ich podopiecznych oraz opisuje obowiązki pracowników względem dzieci i ich rodzin.