Pinezka. Historie z granicy polsko-białoruskiej

Urszula Glensk udała się na polsko-białoruską granicę jesienią 2021 roku, by aż do jesieni 2022 śledzić rozwój kryzysu migracyjnego. Obserwowała, jak zmieniało się napięcie związane z sytuacją migrantów, jak reagowali na nie miejscowi ludzie oraz jakie stanowisko przyjmowało państwo. Na podstawie rozmów z mieszkańcami Podlasia, a także opowieści wolontariuszy i uchodźców, Glensk stworzyła złożoną narrację o braku skutecznych rozwiązań problemów, utracie zaufania do władzy, ludzkich motywacjach do niesienia pomocy oraz agresji ze strony funkcjonariuszy Straży Granicznej. "Pinezka" jest kroniką tych wydarzeń i refleksji, choć potworności, jakie miały miejsce na granicy, nie zawsze dają się uchwycić w słowach.

Książki mogą powstawać z wyobraźni, literatury lub prawdziwych wydarzeń. "Pinezka" należy do tej ostatniej kategorii, będąc opartą na surowych faktach z obserwacji humanitarnego kryzysu na polsko-białoruskim pograniczu. To wtedy pojawiły się pierwsze doniesienia o ludziach umierających w lesie. Autorka spacerowała tam, słuchała, notowała i starała się zrozumieć, dlaczego w pięknej, dzikiej puszczy jedni umierają z zimna, a inni odwracają wzrok. Dlaczego jedni są gotowi rzucić wszystko, aby pomóc nieznajomym, podczas gdy inni posłusznie wypełniają polecenia? W swojej książce Glensk starała się oddać głos wszystkim uczestnikom tego dramatu. Opowiadają oni o swoich racjach, przeżyciach i cierpieniach.

Według filozofa Benjamina Barbera, gdy na przyjęciu dziecko wpada do sadzawki, nikt nie zwraca uwagę na swoje nowe, drogie buty, wszyscy spieszą z pomocą. Jednak, jeśli nie dostrzegamy tonącego, nasze stu dolarowe obuwie wydaje się ważniejsze. Czy ta zasada sprawdziła się na Podlasiu? Nie wszyscy patrzyli na swoje buty.