Ozimina

Na początku 1904 roku w rezydencji barona Niemena zorganizowano spektakularne przyjęcie, które przyciągnęło śmietankę warszawskiej inteligencji i arystokracji. Goście, zanurzeni w pokazach artystycznych, tańcach i flirtach, równie chętnie włączali się w zawiłe dyskusje na temat polityki i różnych ideologii. Spotkanie zyskało dodatkowy wymiar dzięki obecności tajemniczych postaci, wśród których byli zarówno lewicowi, jak i prawicowi konspiratorzy. Niepokojący akcent wieczoru stanowiła kukła murzyna umieszczona w rogu salonu, wywołująca wśród zebranych niejasne uczucia. Klimat spotkania zaostrzyła wieść o wybuchu wojny rosyjsko-japońskiej, co znacząco podniosło emocje. Finał książki przenosi bohaterów na warszawskie ulice, wprowadzając nowe wątki do opowieści.

"Ozimina", autorstwa Berenta, powstała w 1911 roku jako literacki komentarz do atmosfery rewolucyjnej oraz wydarzeń związanych z Rewolucją 1905 roku. Różnorodne ideologie przebijają się przez dialogi postaci, co nadaje powieści złożony, polifoniczny charakter. Berent w swoim dziele licznie nawiązuje do znanych utworów literackich, z których wybijają się związki z dramatem "Wesele" Stanisława Wyspiańskiego. Ta unikalna struktura, łącząca elementy dramatu z cechami powieści polifonicznej, czyni "Oziminę" wyjątkową pozycją na kartach literatury.