Ostatnie rekolekcje

Bóg z nieustającą uwagą skupiał się na ludzkości, by pobudzić w nas miłość, którą On sam nam daje. Przez wieki śledził nasze losy, nierzadko w nie ingerując. Ostatecznie dokonał czegoś niezwykłego: przyjął ludzką postać. W momencie najwyższego dramatu, tuż przed zdradą wiodącą do ukrzyżowania, bliscy Jego przyjaciele spali, nieświadomi nadchodzących wydarzeń. Sen czyni nas nieświadomymi, zakrywając rzeczywistość. Obserwował ich w tym stanie i być może zadawał sobie pytanie, na które znał odpowiedź: „Który z nich jest naprawdę wolny? Wolny od stresu, długów, strachu, namiętności, kłamstw, manipulacji, rywalizacji rodzącej zazdrość? Wolny od niepowodzeń, przyszłych zawodów, upokorzeń, pychy, zdrady i oszustwa?". Wiedząc, że żaden z nich nie jest wolny, nie opuścił ich na zawsze. Oddalił się jedynie, by się za nich modlić, pragnąc, by ostatecznie wybrali życie w Jego duchu.