Opowieść wtajemniczonego

"Opowieść wtajemniczonego" to szczególna autobiografia, która wciąga czytelnika w intymny świat Martina Amisa, podkreślając wagę przyjaźni, rodziny oraz złożoność życia osobistego. Punktem wyjścia do powstania tej książki była śmierć Christophera Hitchensa, wieloletniego przyjaciela Amisa. Ich nierozerwalna więź, oparta na wspólnych literackich aspiracjach i pracy, a także na rozmowach pełnych anegdot oraz tajemnic ze świata literatury, stanowi fundament tej opowieści. Autor dzieli się również własnymi doświadczeniami miłosnymi, w tym obsesyjną fascynacją Phoebe Phelps.

W tej fascynującej książce przewijają się także inne znaczące postacie, które miały wpływ na życie Amisa, takie jak jego ojciec Kingsley Amis, Iris Murdoch, Elizabeth Jane Howard, czy też niewzruszony wzór, jakim był dla niego Philip Larkin. Amis z humorem i delikatnością podejmuje refleksję nad pytaniami o sens życia, radzenie sobie z żalem po stracie bliskich, a nawet sztuką samego umierania. Jego przemyślenia oscylują zarówno wokół osobistych doświadczeń, jak i niełatwej historii współczesnego świata, próbując zrozumieć, jak te czynniki ukształtowały jego pisarską wrażliwość.

Efektem tych rozważań jest najbardziej osobista książka Amisa, stanowiąca swoisty list miłosny do czytelników, w której odsłania kulisy swojej niezwykłej rzeczywistości.

Martin Amis, porównywany do “Micka Jaggera literatury”, zasłynął jako wirtuoz brytyjskiej prozy, pełnej blasku i odkrywczości, jak zauważył Mick Brown z The Daily Telegraph. Jego prace to charyzmatyczne połączenie faktu i fikcji, które ciągle zaskakują, jak stwierdziła Parul Sehgal z The New York Times. "Opowieść wtajemniczonego" jest narracją o seksie, literaturze, wpływie Saula Bellowa i Philipa Larkina na jego życie, a także o trudnych tematach takich jak terroryzm czy samobójstwo, jak wyraził się Taylor Antrim z Vogue. Jak zauważa David Friend z Vanity Fair, to dziennik pisarza przekształcony w dyskursywną powieść pełną prawdziwego uroku.