Odkupienie. Kaci Hadesa

Bardzo lubię serię “Katów Hadesa”, choć do tej pory cały czas uważam, że Tillie Cole dała z siebie wszystko w pierwszym tomie serii. Owszem, późniejsze dwie książki też były niczego sobie, a historia Flame'a była dla mnie bardzo wzruszająca. Kiedy przeczytałam, że Rider również dostanie swoją własną historię, bardzo się zdziwiłam. Polubiłam go już w pierwszym tomie, ale nie sądziłam, że jest on materiałem na całą osobną książkę, a jednak… “Odkupienie” stało się chyba moją ulubioną z całej serii. Na wstępie jeszcze dodam, że choć każdy tom serii dotyczy innego bohatera, to każda kolejna książka nawiązuje do poprzedniej. Tym samym, warto przeczytać je po kolei, niż zacząć czytać od czwartego tomu. W recenzji mogą pojawić się spoilery do poprzednich tomów. Czujcie się ostrzeżeni.

Już w tomie pierwszym zainteresował mnie Rider zwany też Prorokiem Kainem i byłam bardzo ciekawa jego historii. Do tej pory zawsze skupiano się na kobietach z sekty i tym, jak musiały cierpieć z powodu tamtejszego życia, w tej książce dowiadujemy się z kolei, jak radził sobie Kain. Głównym wątkiem jego przeszłości jest jego dorastanie w całkowitej izolacji, tylko z bratem bliźniakiem, który delikatnie mówiąc nie był miłą osobą. Jest jego jedynym opiekunem i wyraźnie widać, jak Rider rozpoznaje schematy działania sekty i próbuje się z nich wyłamać.

Potem pojawia się Harmony, która jest na prostej drodze do tego, by zostać Przeklętą - zostaje zamknięta w celi obok Ridera i tak się poznają. Nie chcę pisać o niej zbyt wiele, wystarczy, że jest bardzo podobna do kobiet z poprzednich tomów, choć ma w sobie bardziej dobrotliwy i wyrozumiały charakter.

Niestety ten tom nie podobał mi się aż tak bardzo, może dlatego, że był osadzony bardziej w kulcie, a nie tak bardzo w realiach gangu motocyklowego, co zdecydowanie bardziej podobało mi się w poprzednich książkach. Moim największym zarzutem są jednak zwroty fabularne, których uważam, że jest po prostu za dużo. Wiele rzeczy się wydarzyło i uznałam je za nierealne, a niektóre inne za nielogiczne. Miałam wrażenie, że niektóre rzeczy zostały przekręcone, żeby pasowały do historii.

Niestety, nie mogłam się też zbytnio zachwycić wątkiem miłosnym. Czegoś brakowało w ich relacji. Były mocne sceny między tą dwójką, ale brakowało mi takiej wyraźnej chemii między nimi. Ten romans nie ma podskoku do poprzednich części. Ale absolutnie uwielbiam w “Odkupieniu”, jedną scenę, kiedy Harmony mówi o wolności i pyta, czy rzeczywiście jest bardziej wolna z motocyklistami, bo zasady i to, jak mało kobiety mają do powiedzenia, przypominają jej bardziej życie w sekcie. Podobało mi się, że Tillie Cole wprowadziła ten aspekt. Bardzo mocny fragment.

Po zakończeniu "Uleczonych dusz" nie mogłam się doczekać aż sięgnę po kolejną książkę Tillie Cole. Moje zniecierpliwienie podsycał fakt, że “Odkupienie” ma się skupiać na postaci Ridera, czyli jednego z najbardziej intrygujących bohaterów serii “Kaci Hadesa”. To, co go spotkało do tej pory okrutnego, zostaje doskonale pogłębione w tej książce i w końcu możemy dostać porządne tło związane z jego przeszłością.

Głównego bohatera znamy z poprzednich części serii jako głównego antagonistę, który pod przykrywką infiltrował środowisko Katów Hadesa. Rider, czyli Prorok Kain, miał zostać przywódcą Zakonu, ale został uwięziony i katowany przez 40 dni po próbie powstrzymania pedofilskich gwałcicieli należących do kultu. Czuje się winny, że pozwolił na tak wiele rzeczy, że był ślepy i ufał bratu. I czuje się zdradzony, ponieważ jego brat tyle dla niego znaczył, a jednak Judasz jest tak zafiksowany na władzy i obrzydliwych praktykach swojego kultu.

Harmony zostaje osadzona w Nowym Syjonie, że jedyny jej los jaki ją czeka to bycie Przeklętą - tak jak Mae, Lilah i Maddie. Harmony i Kain potajemnie nawiązują więź, która pozwala im zachować choć resztki człowieczeństwa w okropnym więzieniu kultu. Harmony szybko zakochuje się w tym mężczyźnie i traktuje go z troską i uczuciem, jakiego mu zdecydowanie brakowało przez całe życie. Ich związek jest promieniem słońca w tym brudnym, mrocznym środowisku. Harmony ze swoją niewinną, dobroduszną naturą mnie totalnie rozczulała, a Rider mnie bardzo intrygował swoją tajemniczą, mroczną naturą.

Ta książka znowu bardzo mi się podobała. Ridera i jego wewnętrzne konflikty znamy już od jakiegoś czasu, a wraz z oddaleniem się od gangu motocyklowego, historia stała się nieco skromniejsza i spokojniejsza. Dało się odczuć to wszystko za co kocha się twórczość Tillie Cole, ale jednocześnie czuć było taki powiew świeżości w tej historii. 

Jednak im bliżej końca, tym historia stawała się mniej wiarygodna i coraz mniej angażująca. Było zbyt wiele przesadzonych zbiegów okoliczności, co mnie denerwowało, bo początek obiecywał zupełnie inną książkę. Przyznam, że trochę rozczarowałam się zakończeniem.

Oprócz tego, “Odkupienie” to naprawdę dobra książka, choć nieco inna od poprzednich z tej serii. Autorka nadal zachowała emocjonujący styl pisania, który łączy w sobie mrok i romantyzm, a zmniejszenie tej historii wyszło tylko na dobre. Podobała mi się droga, w którą poszedł wątek Ridera, dlatego też książkę oceniam na 4 gwiazdki i polecam wszystkim fankom serii.