Obstrukcja insługi

Książka kreuje przestrzeń pełną „dwuznacznych jednośladów”, postaci o złożonej tożsamości, które nieustannie dążą do odkrycia swojego prawdziwego „ja”. Ta narracyjna technika prowadzi do powstania dynamicznej poezji, w której spontaniczne wyrażanie swojej osobowości staje się kluczowe. Szczerość odgrywa istotną rolę, będąc gwarancją autentycznego (samo)poznania, co przekształca poezję w swego rodzaju „sobologię”. Pozwala to zgłębiać złożone uwikłania osobiste bohatera, który szuka stabilnego punktu w dynamicznie zmieniającym się świecie. Świat ten nie jest postrzegany jako stały obraz, lecz jako kalejdoskop stale zmieniających się, lecz spójnych elementów. W ten sposób Sobolczyk kontynuuje tradycje awangardowej poezji XX wieku, nawiązując choćby do graficzno-słownych eksperymentów Tytusa Czyżewskiego, co podkreśla głęboko zakorzenioną tradycję w tej dziedzinie.