Nowa Odyseja. Opowieść o kryzysie uchodźczym w Europie

Haszem al-Souki, skromny informatyk z Damaszku pracujący w wodociągach, nigdy nie uchodził za buntownika. Jednak w rzeczywistości reżimu Baszszara al-Assada to wystarczyło, by trafił do więzienia. Po odzyskaniu wolności, al-Souki decyduje się opuścić Syrię i udaje się do Egiptu, gdzie w 2013 roku syryjscy uchodźcy byli jeszcze mile widziani. Z Egiptu podejmuje samotną podróż na Sycylię, obawiając się o bezpieczeństwo swojej rodziny — żony Hayam i dwóch synów. Nie jest to irracjonalny lęk, bowiem niedługo przed jego przeprawą statek tego samego przemytnika tonie z 300 migrantami na pokładzie.

Pierwszy kontakt z Europą jest trudnym doświadczeniem. Po zejściu na ląd al-Souki spotyka funkcjonariuszy Frontexu, którzy nie przyjmują uchodźców z otwartymi ramionami. Zamiast tego, skupiają się na poszukiwaniu organizatorów nielegalnych przepraw, mimo że przemytnicy rzadko pojawiają się na statkach osobiście. Uczestnicy podróży są badani medycznie zanim przejdą dalej. Przed al-Soukym staje wyzwanie zaplanowania dalszej trasy. Można dotrzeć do Niemiec czy Szwecji, ale wiąże się to z wysokimi kosztami i ryzykiem. Haszem wybiera podróż przez Francję, Niemcy i Danię. Na każdej stacji obezwładnia go strach przed kontrolą graniczną, nieustannie z uwagą czyta miejscowe gazety, by nie zdradzić swojego pochodzenia. W Niemczech nieumyślnie mówi „manzar gameel” – „ładny widok”, co przyciąga chwilową uwagę współpasażerów.

„Nowa Odyseja” to opowieść o losach Haszema i wielu mu podobnych migrantów, którzy pod naporem konfliktów, głodu i biedy muszą porzucić swoje dotychczasowe, spokojne życie. Niestety, ich droga do nowego domu — symbolicznej Itaki — nadal jest pełna przeszkód.