Nocami krzyczą sarny

Początkowo nie mogłam złapać z nią dobrego "Flow". Jednak, kiedy załapałam klimat, przepadłam do reszty. Genialna powieść, wątek historyczny przypadł mi do gustu. Podobał mi się styl pisania. Trzeba się z nią zaprzyjaźnić, dać szansę i poczuć klimat i tak nastaje godzina 2 w nocy, kiedy kończę ostatnią kartę i mówię wow, to był dobry czas jaki z nią spędziłam. Polecam

Jeśli spodobały wam się "Chłopki" to koniecznie musicie sięgnąć po "Nocami krzyczą sarny". Historia trzech kobiet, które wiele przeżyły, ale wiedzą, że nikomu nie mogą powiedzieć prawdy.
Czy istnieje pokoleniowa trauma? Czy w genach jesteśmy w stanie przekazać cierpienie?
Maria młoda pisarka, która musi wrócić w rodzinne strony, aby sprzedać rodzinny spadek, a przy okazji porozmawiać z czytelnikami jej nowej książki. Powrót stanie się pretekstem do rozdrapania starych ran. Ran, o których dawno nie mówiła i schowała głęboko w pamięci.
Z drugiej strony mamy historię Marike, której wojna nie oszczędzała, a jej sumienie jest poddawane wielu próbom. A wszystko po to, aby przetrwać każdy kolejny dzień.
Czy przeszłość ma wpływ na teraźniejszość, czy ból naszych przodków jest nam przeznaczony? Przeczytajcie koniecznie cudowną historię kobiet, których losy bardzo nas zaskoczą.

"Nocami krzyczą sarny" to książka, która swoją premierę miała w zeszłym roku, ale praktycznie cały czas pojawia się w social mediach. Mówiąc żartobliwie "wyskakuje z lodówki". Dlatego i ja nie mogłam przejść obok niej obojętnie. Plan był taki: kiedyś kupię i przeczytam. Ale po drodze nadarzyła się okazja-konkurs, gdzie zwycięzca mógł wybrać sobie sam książkę. Nie lada gratka, z której skorzystałam i zostałam szczęśliwą posiadaczką tej oto książki.

"Nocami krzyczą sarny. Na łąkach trwają gody. Powietrze pachnie majem, życiem rozkwitającym w trawach i nowym początkiem. I końcem".

Maria, Mereike i Marianna trzy kobiety, które poznały smak przemocy i przez lata milczały.
Pod koniec lat dziewięćdziesiątych Maria spędzała wakacje u swojej babci w Górach Sowich. Dziewczyna na trzy dni zapada się pod ziemię. Niestety nikt nie wie co się z nią przez ten czas działo. Ona sama twierdzi, że nic nie pamięta i albo faktycznie tak jest, albo wyparła te wydarzenia z pamięci. Teraz jako dorosła osoba postanawia wrócić w tamto miejsce rozliczyć się z przeszłością i rodzinnymi demonami. Bezpieczna skorupa, w której ukryła się na wiele lat, zaczyna pękać. Konfrontacja z przeszłością będzie trudna, czy przyniesie odpowiedzi na nurtujące pytania?
Tajemniczy Dolny Śląsk, Góry Sowie i opuszczone sztolnie co się wydarzyło na tych terenach w czasie wojny i po niej? Jaki związek mają ze sobą krzyk saren, jeździec bez głowy, duchy i słowiańska bogini Mokosz? Czy to możliwe, że wydarzenia sprzed pięćdziesięciu lat mogą mieć wpływ na obecne pokolenie?

Powieść napisana przez Panią Katarzynę Zyskowską jest fenomenalna. Autorka sprytnie połączyła losy trzech kobiet, dwie przestrzenie czasowe, koniec II wojny światowej, wkroczenie armii sowieckiej i lata dziewięćdziesiąte, a do tego wszystkiego legendy przekazywane z pokolenia na pokolenie. To historia o tym jak traumy z dzieciństwa kładą się cieniem na całym dorosłym życiu. To również odkrywanie niewygodnych faktów na temat swojej rodziny, rozliczenie z przeszłością. Bezpieczny kokon, w którym można się skryć i maska, to pozory, a ludzie lubią w nie wierzyć. Wystarczą im słowa, resztę sami sobie dopowiedzą i zbudują własną prawdę. Każdy z nas jest częścią jakiegoś miejsca i historii. Wszystko ma swoją przyczynę i swój skutek. To właśnie my jesteśmy motorem napędowym zdarzeń. Od nas samych zależy, jak potoczy się historia...