Niezwykła podróż Zuzy Grant

Pasmo brązowych włosów delikatnie przesunęła za ucho, a następnie dopięła guziki zielonego aksamitnego płaszcza, który był nieco za ciasny i miał zbyt krótkie rękawy. Niestety, nie miała nic cieplejszego, a listopadowy wiatr był niebywale zimny. Wzięła do ręki małą kuszę i podeszła do krawędzi dachu. Zdecydowanym ruchem przyłożyła broń do obojczyka i wypuściła krótki, czarny bełt, który przeciął powietrze, ciągnąc za sobą cienką, stalową linę. Grot wbił się głęboko w ścianę pobliskiego budynku, jakby to była ciepła kasza. Przywiązała drugi koniec liny do komina i sięgnęła ręką do jednej z licznych kieszeni płaszcza.