Nieznajoma z Sekwany

<p>Widziałam wiele ostrych krytyk na temat tej książki, w tym bardzo częsty zarzut, że Musso pisze powieści na jedno kopyto. To nieprawda - tylko ci, którzy go nie czytają, myślą, że Guillaume Musso pisze zawsze tę samą książkę. Wystarczy porównać na przykład “Nieznajomą z Sekwany” z jego dwiema poprzednimi powieściami, by bardzo szybko zdać sobie z tego sprawę. Owszem, lubi wykorzystywać podobne motywy, ale różnica w kwestii chociażby stylu pisania szybko staje się widoczna. Ta jest napisana dość żywo i malowniczo, tempo też jest dostosowane do gatunku. Atmosfera jest od razu wyczuwalna i całkiem inna.</p><p>Powieść jest prawdziwym kryminałem, więc należy do gatunku, który do tej pory w powieściach Musso pojawiał się pobieżnie. Napięcie rozwija się w środku prawdziwego policyjnego śledztwa, u boku młodej zamkniętej w sobie policjantki. Natknie się ona na dziwną sprawę, która tak naprawdę nikogo nie obchodzi, ale gdy ją rozgrzebie, przybierze zdumiewające, niespodziewane rozmiary.</p><p>Fabuła wydaje się dość prosta, ale to tylko dlatego, że nie chcę za wiele zdradzać z treści tej książki. Podchodziłam do niej wiedząc praktycznie nic na temat fabuły, oprócz tego, że nawiązuje ona do pewnej miejskiej legendy, która żyje nadal w umysłach wielu ludzi. Tak naprawdę w tej powieści Musso pozawierał bardzo wiele różnych ciekawych sensów, których odkrywanie dało mi wiele radości. Myślę, że to książka, która przede wszystkim trafi w gusta ludzi, którzy lubią rozmyślać o tym, co właśnie przeczytali i którzy oczekują od literatury czegoś więcej niż szybkiej rozrywki.</p><p>Można jednak czytać tą powieść właśnie dla rozrywki i zupełnie się nie zawieść. Konstrukcja thrillera nadaje tej książce bardzo fajny, szybki rytm. Nie ma w niej momentów nudnych, przestoju, a tempo i suspens cały czas rośnie.</p><p>Musso jest wybitnym gawędziarzem i myślicielem, który cały czas wymyka się kolejnym etykietom, które mogą być na niego nakładane. Nawet gdy proponuje mniej dopieszczoną psychologicznie powieść, jak tutaj, jego sposób budowania postaci pozostaje bardzo ciekawy. Roxane, główna bohaterka, ma ciekawy temperament i momentami wydaje się być człowiekiem całkowitych przeciwieństw, choć jest konsekwentnie budowana. Podobało mi się to, jak rozwinęła się przez całą fabułę.</p><p>“Nieznajoma z Sekwany” to zapierająca dech w piersiach powieść, nieco inna niż poprzednie dokonania Musso. Znakomity dowód na to, że Guillaume Musso wie, jak opanować każdy gatunek, jednocześnie przetwarzając go przez swoją wrażliwość i tworząc dzieło unikalne.&nbsp;</p>

<p>W końcu udało mi się przeczytać najnowszą książkę Guillaume'a Musso, którą mam w swojej bibliotece już od jakiegoś czasu. Wydana w tym roku “Nieznajoma z Sekwany” musiała nieco poczekać na swoją kolej, ponieważ muszę być w odpowiednim nastroju, żeby sięgnąć po jego książkę. Cóż, czekałam cierpliwie i nie jestem zawiedziona!</p><p>Roxane Montchrestien jest dobrą policjantką i jej przełożeni doskonale o tym wiedzą. Kiedy więc spycha ją na margines, nakazując jej ukrycie się na jakiś czas (przenosi ją do sekcji, którą mało kto już zna i która oprócz niej, składa się z jeszcze jednego pracownika), jest to dla niej prawdziwa tortura. Nie może się powstrzymywać przed zbyt długim pozostawaniem w bezczynności. Kiedy przejęła pracę Marca Batailleya, również bardzo dobrego policjanta, ale który był hospitalizowany, nigdy nie przypuszczała, że przejmie śledztwo, nad którym ostatnio pracował osobiście, i że odkryje tak skomplikowane i okrutne rewelacje. Wszystko zaczęło się od wyciągnięcia ciała pewnej młodej nagiej kobiety z Sekwany. Nikt nie jest w stanie ją rozpoznać, ale analizy DNA przemówiły za nią, ujawniając, że mają przed sobą znaną &nbsp;pianistkę, Milenę Bergman. Jest to zupełnie niemożliwe, bo podobno rok wcześniej zginęła w strasznej katastrofie lotniczej.</p><p>Roxane nie może nic nie robić i ignorując wszelkie rady, zaczyna śledztwo, przez które trafia w medialne centrum uwagi, ujawniając niepokojące fakty.</p><p>To skomplikowana powieść, w której wiele wątków nakłada się na siebie. Całość tworzy mozaikę, która momentami jest ciężka do śledzenia. Wiele elementów przeplata się ze sobą i równoległe historie dzieją się w tym samym czasie (choć to nie pierwszy raz w powieściach Musso), ale przenosi nas w inny czas, jednocześnie pozwalając uciec od szarej rzeczywistości. Pomimo momentami trudnej i dramatycznej fabuły, jest w “Nieznajomej z Sekwany” wiele nieoczywistego piękna i poetyckości, która mnie absolutnie zachwyciła. Choć uważam, że Guillaume Musso nie sprawdza się zbytnio jako pisarz powieści kryminalnych (na pewno lepiej wychodzą mu powieści obyczajowe i romanse), tak trudno się w tej niecodziennej historii nie zakochać. Dla mnie nadal jego powieść trzyma poziom poprzedników i myślę, że nigdy nie znudzi mi się jego twórczość. Nie jest to powieść na maksymalną notę, ale bardzo mi się podobała.</p>