Niepotrzebne skreślić

Jakie są prawdziwe koszty poświęcenia? W którym momencie można uznać człowieka za naprawdę dorosłego? Czy ubóstwo odbiera człowiekowi jego godność? To są pytania stawiane w pierwszej polskiej powieści związanej z pokoleniem umów śmieciowych. Narracja osadzona w dystopijnej przyszłości, gdzie każdy jest nieustannie obserwowany - niczym w wizji Orwella - opowiada losy dwójki młodych osób, które starają się utrzymać swoją godność w dzisiejszym świecie pełnym absurdów i przeciwieństw.

Młody Wiktor, tuż po studiach, chwyta się pracy windykatora, by związać koniec z końcem. Na swojej drodze spotyka Weronikę, która pomimo braku nauki i stałego zatrudnienia, żyje pod opieką matki, sprzątaczki. W nadziei na lepsze życie, zaciąga pożyczkę w parabanku, aby na kilka miesięcy móc żyć na wyższym poziomie. Niespodziewanie, los splata ich drogi, gdy Weronika, już bez grosza, zaczyna opiekować się narzeczoną Wiktora, będącą w śpiączce. Na jaw wychodzą pytania dotyczące źródeł finansowania leczenia dziewczyny przez młodego ambitnego mężczyznę.

Powieść ta krytycznie przygląda się wszystkim - od lewicowców i prawicowców, przez lemingów i moherów, aż po hipsterów i konserwatystów. Publiczne postacie i instytucje, takie jak "Gazeta Wyborcza", Unia Europejska czy Facebook, także znajdują się pod ostrzałem. Jak pisze autor, nie można obwiniać lustra za to, że odbija nieestetyczny obraz.